In het kader van EUROPALIA INDONESIA worden er tal van performances georganiseerd tijdens Performance Klub. PADJAK-leden Kelvin Atmadibrata en Dwinanda Agung Kristianto brengen de performance Om, Telolet Om!. Hun vertrekpunt zijn de monsterfiles die de Indonesische hoofdstad dagelijks teisteren. PADJAK is een collectief van jonge kunstenaars die performances maken in en voor de stad Jakarta.
PADJAK (Performance Art di Jakarta) is een collectief van jonge performancekunstenaars uit Jakarta. Ze ontwikkelen en documenteren happenings, performances en acties voor de Indonesische hoofdstad. PADJAK brengt vooral kleine, spontane performances in de publieke ruimte. Het collectief beperkt zich niet tot bepaalde thema’s of media, waardoor de aard van hun acties zeer uiteenlopend is. Vaak nemen ze lastminutebeslissingen, afhankelijk van de ruimte, de beschikbare middelen en de aanwezige personen. PADJAK wil verder denken dan de klassieke performancekunst die refereert aan theater, dans en demonstratie. Performances moeten, in hun ogen, kunnen worden gemaakt enkel en alleen omwille van de kunst. Het werk van PADJAK is om die reden niet altijd ontwikkeld om door een publiek bekeken te worden. Het collectief vergelijkt performen met schetsen of repetities die resulteren uit hun directe omgeving.
Om, Telolet Om! (2017)
De twee afgevaardigde kunstenaars van PADJAK, Dwinanda Agung Kristianto (°1982, Jakarta) en Kelvin Atmadibrata (°1988, Jakarta) wonen en werken in Jakarta. Zoals alle inwoners van deze dichtbevolkte grootstad hebben ze talrijke herinneringen aan verkeersopstoppingen. Het zijn ervaringen die op de eerste plaats persoonlijk zijn maar ook met velen kunnen worden gedeeld. Alle autogebruikers krijgen immers te maken met vuile lucht, lawaai, gevaarlijke manoeuvres en verloren uren. Tegelijk kan iedereen de file associëren met momenten van innerlijke rust en stilte, het uitschakelen van de motor, het aantrekken van de handrem.
In hun performance Om, Telolet Om! grijpen Kelvin Atmadibrata en Dwinanda Agung Kristianto terug naar deze bijzondere momenten van rust. Ze gebruiken hun lichamen als levende sculpturen die af en toe bewegen en bepaalde handelingen herhalen. In onderlinge afspraak schreeuwen ze om de zoveel tijd Om, Telolet Om!, wat betekent: ‘Oompje, toeter, oompje!’. Kinderen in Jakarta gebruiken deze speelse kreet om voorbijrijdende vrachtwagenchauffeurs aan te zetten om te toeteren.
Met hun uren durende performance op basis van een dagelijks tafereel willen Atmadibrata en Kristianto de bredere sociale en ecologische problematiek van de Indonesische hoofdstad onder de aandacht brengen.
