Divisione e moltiplicazione dello specchio - Specchio diviso

NL – In 1978 omschrijft Michelangelo Pistoletto in de catalogus van zijn tentoonstelling bij Galleria Giorgio Persano in Turijn de twee richtingen waarin hij zijn werk verder wil ontwikkelen. De eerste, ‘Divisione e moltiplicazione dello specchio’ (Verdeling en vermenigvuldiging van de spiegel), ontspruit aan Pistoletto’s vaststelling dat een spiegel alles kan weerspiegelen behalve zichzelf. Door, zoals in dit werk, de spiegel in twee te delen (‘Specchio diviso’ of ‘Gedeelde spiegel’) en door de delen te verschuiven langs de benen van een hoek die vertrekt uit de as van de deling, kan de spiegel toch zichzelf weerspiegelen, vermenigvuldigen. Met het spiegelglas is ook de lijst verdeeld. De raakpunten van de lijstprofielen bevestigen de oorspronkelijke eenheid van het verzaagde houten kader. Uit het resultaat van deze oefening ontwikkelt Pistoletto een serie werken waarmee hij de aandacht richt op het principe van de deling als universeel element van organische ontwikkeling en – maatschappelijk gesproken – van verdeling als een logisch alternatief voor accumulatie en uitsluiting. In deze context gebruikt Pistoletto al de term ‘sharing’. Verder geldt uiteraard alles wat over zijn ‘spiegelschilderijen’ kan worden gezegd ook voor dit werk. Onder meer de onvermijdelijke aanwezigheid van de kijker in het werk. Pistoletto benoemt dit als een ‘permanente performance’. In De Menil Collection in Houston bevindt zich een gelijkaardig werk uit 1975-‘78: een in twee helften verdeelde spiegel die ook in een hoek is opgesteld maar in een barokke, vergulde lijst is gevat in plaats van, zoals in dit werk, in een eenvoudig, houten kader.

ENG – In 1978, in the catalogue of his exhibition at Galleria Giorgio Persano in Turin, Michelangelo Pistoletto described the two directions in which he wished to further develop his work. The first, ‘Divisione e moltiplicazione dello specchio’ (Distribution and multiplication of the mirror) derives from Pistoletto’s assessment that a mirror can reflect everything except itself. By dividing the mirror in two, as is the case in this work (‘Specchio diviso’ or ‘Divided mirror’), and by shifting the parts along the legs of a corner that starts from the axis of the division, the mirror can in fact reflect and multiply itself. With the mirror glass, the frame is also divided. The contact points between the profiles confirm the original unity of the sawn-up wooden frame. As a result of this exercise, Pistoletto developed a series of works in which he focused on the principle of division as a universal element of organic development and – socially speaking – of division as a logical alternative to accumulation and exclusion. Pistoletto already started to use the term ‘sharing’ in this context. Furthermore, everything that can be said about his ‘mirror paintings’ is also applicable to this work. Amongst other things, the unavoidable presence of the viewer in the work. Pistoletto designated this a ‘permanent performance’. A similar work from 1975-’78 can be seen in the Menil Collection in Houston: a mirror divided into two halves and installed in a corner. It is encased in a baroque, gilt frame, however, rather than the simple, wooden frame seen in the Ghent work.

FR – En 1978, dans le catalogue de son exposition à la Galleria Giorgio Persano de Turin, Michelangelo Pistoletto décrit les deux directions dans lesquelles il souhaite développer davantage son travail. La première, ‘Divisione e moltiplicazione dello specchio’ (Division et multiplication du miroir), découle de l'observation de Pistoletto selon laquelle un miroir peut tout refléter, à part lui-même. En divisant, comme dans cette œuvre, le miroir en deux parties (‘Specchio diviso’ ou ‘Miroir divisé’) et en déplaçant les parties le long des jambes d'un angle qui part de l'axe de la division, le miroir peut néanmoins se refléter, se multiplier. Avec le verre miroir, le cadre est également divisé. Les points de contact des profils du cadre confirment l'unité originale du cadre en bois scié. À partir du résultat de cet exercice, Pistoletto développe une série d'œuvres par lesquelles il attire l'attention sur le principe de la division comme élément universel du développement organique et – socialement parlant – de la distribution comme alternative logique à l'accumulation et à l'exclusion. Dans ce contexte, Pistoletto utilise déjà le terme de ‘sharing’ (‘partage’). En outre, tout ce que l'on peut dire de ses ‘peintures miroir’ s'applique bien sûr aussi à cette œuvre. Entre autres, la présence inévitable du spectateur dans l'œuvre. Pistoletto parle d'une ‘performance permanente’. Dans la Menil Collection de Houston, on trouve une œuvre similaire datant de 1975-78: un miroir divisé en deux moitiés qui est également placé dans un coin, mais enfermé dans un cadre baroque et doré au lieu, comme dans cette œuvre, d'un simple cadre en bois.