1986
staal
h. 210 cm x b. 179 cm x d. 88 cm
1986 schenking
NL – Als kind speelde Rabinowitch viool, zijn vader cello. Vanuit deze muzikale achtergrond ontstond de kunstenaars fascinatie voor ruimtelijkheid. Meer dan voor de muziek an sich ontwikkelde de jonge Rabinowitch oog voor de horizontale en verticale bewegingen van de muzikanten. ‘Lesson of Emanuel Feuermann’ verwijst uiteraard naar de bekende cellist uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Maar Feuermanns les was voor Rabinowitch bovenal een les in beweging. De sculptuur is het abstracte eindresultaat van een studie van een concrete muzikale performance van Feuermann.
ENG – As a child, Rabinowitch played the violin, whilst his father played the cello. The artist’s fascination with spatiality stems from this musical background. Instead of focusing on the actual music, the young Rabinowitch developed an eye for the horizontal and vertical movements made by musicians. ‘Lesson of Emanuel Feuermann’ does indeed allude to the well-known cellist from the first half of the twentieth century. But for Rabinowitch, Feuermann’s lesson was above all a lesson in movement. The sculpture is the abstract end result of a study of a specific musical performance by Feuermann.
FR - Lorsqu’il était enfant, Rabinowitch jouait du violon et son père du violoncelle. Ce contexte musical explique la fascination de l’artiste pour la spatialité. Le jeune Rabinowitch s’intéressait davantage aux mouvements horizontaux et verticaux des musiciens qu’à la musique en tant que telle. ‘Lesson of Emanuel Feuermann’ évoque évidemment le célèbre violoncelliste de la première moitié du vingtième siècle. Mais la leçon de Feuermann était avant tout une leçon en mouvement pour Rabinowitch. La sculpture est le résultat final abstrait d’une étude consacrée à une performance musicale concrète de Feuermann.
