Piano

NL - Met ‘Piano’ onderzoekt Slominski op een humoristische manier het ‘nut’ van kunst en onze waarneming ervan. Bij de eerste presentatie van het werk in 1998 plaatste hij een buffetpiano tegen de binnenmuur van een verlaten industrieel gebouw met aan de buitenkant van dezelfde muur de pianokruk. De enige ‘oplossing’ om de piano vanaf de kruk opnieuw bespeelbaar te maken zonder de voorwerpen te verplaatsen, bestond in het slopen van het gebouw. Met deze absurde artistieke stunt riep Slominski vragen op over de plaats van kunst in onze maatschappij. Hoever moeten cultuurconsumenten en -producenten gaan om hun plaats te veroveren? Voor S.M.A.K. paste de kunstenaar de installatierichtlijnen voor dit werk aan in functie van de architectuur van het museumgebouw. Het moet altijd worden gepresenteerd in een doorgang die te smal is om de piano te kunnen bespelen. Bij de installatie ervan moet de doorgang met een sloophamer worden verbreed tot er voldoende plek is voor een pianist om achter het instrument plaats te nemen en het te bespelen. Het steengruis en stof van de breekwerken moeten op en rond het kunstwerk worden achtergelaten.

ENG - In ‘Piano’, Slominski humorously examines the ‘usefulness’ of art and our perception of it. For the first presentation of the work in 1998 he installed an upright piano against the inside of a wall in an abandoned industrial building, with a piano stool on the outside of the same wall. The only ‘solution’ that would have enabled the piano to be played from the stool again without moving the objects was to demolish the building. By means of this absurd artistic stunt, Slominski raised questions about the position of art in society. How far do the consumers and producers of culture have to go to secure a place for themselves? For S.M.A.K. the artist adapted the guidelines for the installation of the work to suit the museum building. It must always be shown in a passageway that is too narrow to be able to play the piano. When the work is installed, the passageway has to be widened using a sledgehammer until there is enough room for a pianist to sit down at the piano and play. The rubble and dust resulting from the demolition are to be left on and around the artwork.

FR - Avec ‘Piano’, Slominski étudie avec humour ‘l’utilité’ de l’art et l’observation que nous en faisons. Lors de la première présentation de l’œuvre en 1998, il plaça un piano droit contre le mur intérieur d’un bâtiment industriel à l’abandon et le tabouret de piano du côté extérieur du même mur. La seule ‘solution’ pour faire à nouveau jouer le piano depuis le tabouret sans déplacer les objets consistait à démolir le bâtiment. Par cette prouesse artistique absurde, Slominski soulevait des questions sur la place de l’art dans notre société. Jusqu’où doivent aller les consommateurs et les producteurs de culture pour conquérir leur place? Pour le S.M.A.K., l’artiste adapta les directives d’installation de cet œuvre en fonction de l’architecture du bâtiment du musée. L’œuvre doit toujours être présentée dans un passage trop étroit pour pouvoir jouer au piano. Lors de son installation, le passage doit être élargi à l’aide d’une masse jusqu’à ce qu’il y ait suffisamment de place pour qu’un pianiste prenne place derrière l’instrument et en joue. Le gravier et la poussière provoqués par les travaux de démolition doivent être laissés sur place sur et autour de l’œuvre d’art.