1990
olieverf op doek
h. 47.5 cm x b. 38 cm
2003 Schenking
NL – Hoewel de identiteit van de figuur niet kenbaar wordt gemaakt, confronteert Luc Tuymans ons in ‘Body’ met een naakte realiteit. Een bijna monochrome witte torso van een pop heeft twee opvallende zwartbruine strepen ter hoogte van haar middel. Ze verwijzen naar ritssluitingen waarmee het lijfje kan worden geopend om er vulling in te stoppen of volume aan te geven, om het levend(iger) te maken. De strepen, ingang voor betekenisgeving, doen ook denken aan diepe sneden van geronnen bloed. De donkere lijn die de schaamstreek accentueert, verwijst naar de aloude naakte vrouwentorso zonder hoofd. In deze zin zou het beeld kunnen worden beschouwd als een seksueel artefact of archetype, maar het mist elk erotisch signaal. De speelgoedpop oogt zelfs nadrukkelijk aseksueel. De oppervlakte van het doek lijkt bedekt met craquelé, waardoor ‘Body’ eruitziet als een oud schilderij. Tuymans zinspeelt ermee op de vage, imperfecte beelden die ons geheugen reproduceert. De contouren van de herinnering blijven overeind, terwijl het beeld zelf langzaam vervaagt. De voorstelling blijft onpersoonlijk en opzettelijk nietszeggend.
ENG – Although the identity of the figure is not revealed, in ‘Body’ Luc Tuymans confronts us with a naked reality. An almost monochrome white torso of a doll has two striking black-brown stripes around her middle. These allude to zips with which the body can be opened to add stuffing or create volume, to make it (more) lifelike. The stripes, an entry point for imbuing it with meaning, are also reminiscent of deep cuts with clotted blood. The dark line that accentuates the pubic area alludes to the age-old naked headless female torso. In this sense, the image could be regarded as a sexual artefact or archetype, but it is devoid of any erotic signal. The doll even looks emphatically asexual. The surface of the canvas appears to be covered with craquelure, causing ‘Body’ to resemble an old painting. With this, Tuymans alludes to the vague, imperfect images that our memory reproduces. The contours of the memory remain intact, while the image itself becomes progressively blurred. The presentation is kept impersonal and deliberately meaningless.
FR – Bien que l'identité du personnage ne soit pas révélée dans ‘Body’, Luc Tuymans nous y confronte à une réalité dénuée. Le torse blanc presque monochrome d'une poupée arbore deux bandes marron-noir frappantes à hauteur de la taille. Il s'agit de fermetures éclair permettant d’ouvrir le corps afin de le rembourrer ou de lui donner du volume et ainsi lui donner (plus de) vie. Les bandes, points d'entrée du sens, font également penser à des coupures profondes de sang séché. La ligne sombre qui accentue la zone pubienne fait référence au traditionnel torse féminin nu sans tête. En ce sens, la sculpture pourrait être considérée comme un artefact ou un archétype sexuel, alors qu’elle est dépourvue de tout signal érotique. Plus encore, la poupée de jouet a l'air totalement asexuée. La surface de la toile semble être couverte de craquelures, ce qui donne à ‘Body’ l'aspect d'une vieille peinture. Tuymans fait allusion aux images vagues et imparfaites que notre mémoire reproduit. Les contours du souvenir demeurent, tandis que l'image elle-même s'efface lentement. La représentation reste impersonnelle et délibérément insignifiante.
