Karate Kid

NL – Herman Van Ingelgem maakt multimediale installaties met vertrouwde, pretentieloze voorwerpen en architectuurelementen uit onze dagelijkse leefomgeving. Zijn werken hebben een autobiografische inslag waarbij persoonlijke belevenissen op een abstracte manier in zijn oeuvre worden geschoven. ‘Karate Kid’ vertrekt niet van zuivere anekdotiek, maar vanuit een eenvoudige, universeel herkenbare ervaring. Een toevallige ontmoeting met een jonge vrouw spookte dagenlang door Van Ingelgems hoofd en haar beeltenis vermengde zich met beelden die vorm kregen in zijn atelier. Uiteindelijk vroeg hij haar om het haarrekkertje, dat werd opgespannen tussen twee haakjes in ‘Karate Kid’. De vrouw bleek van karatefilms te houden. De spanning op het elastiekje verwijst naar de slag in je gezicht die een uniek treffen kan teweegbrengen. In het rekkertje bleven enkele losgekomen haren achter, zodat ‘Karate Kid’ het portret werd van een jonge vrouw.

ENG – Herman Van Ingelgem makes multimedia installations using familiar, unpretentious artefacts and architectural elements from our everyday surroundings. His works have an autobiographical slant, which enables him to insert personal experiences into his oeuvre in an abstract fashion. ‘Karate Kid’ is not based on pure anecdote, but on a simple, universally recognisable experience. A chance encounter with a young woman haunted Van Ingelgem for days and her likeness merged with images that took shape in his studio. In the end he asked her for the elastic hair-band that was stretched between two hooks in ‘Karate Kid’. This woman turned out to like karate films. The tension on the elastic band refers to the slap in the face that a singular encounter can give you. Several loose hairs were left in the band, so that ‘Karate Kid’ ultimately became the portrait of a young woman.

FR – Herman Van Ingelgem produit des installations multimédias avec des objets usuels sans prétentions et des éléments architecturaux de notre environnement quotidien. Ses œuvres ont une portée autobiographique dans le sens où des évènements personnels sont glissés de manière abstraite dans son œuvre. ‘Karate Kid’ n’est pas basé sur une pure anecdote, mais une expérience simple et universelle. Une rencontre fortuite avec une jeune femme obsède Van Ingelgem pendant des jours et son image se mêle aux images qui ont pris forme dans son atelier. Il a fini par lui demander l’élastique qu’elle porte dans les cheveux, et le tend entre deux crochets dans ‘Karate Kid’. La jeune femme aime apparemment les films de karaté. La tension de l’élastique évoque le coup en pleine figure que peut provoquer une rencontre unique. L’élastique contient encore quelques cheveux de la jeune fille, si bien que ‘Karate Kid’ devient au bout du compte le portrait d’une jeune fille.