Museumplein, een project van artlead, nodigt elke vijf maanden een andere kunstenaar uit om werk te maken voor de vijf reuzegrote vlaggen in het bloemenperk voor het S.M.A.K.. Lisa Ijeoma opent de reeks.
Museumplein is een uitnodiging aan kunstenaars om werk te maken dat tijdelijk het Jan Hoetplein inneemt. Dit plein verbindt verschillende musea met elkaar – S.M.A.K., MSK en GUM – met elkaar en ademt bovendien Gentse geschiedenis: het wordt aan de ene zijde geflankeerd door de Gentse Plantentuin, en aan de andere kant omarmd door het Citadelpark. Het Jan Hoetplein is dus een bijzondere plek met heel wat mogelijkheden.
Met deze presentaties dromen we graag over wat de toekomst kan brengen, en tonen we een nieuwe reeks kunstwerken in de openbare ruimte. Museumplein nodigt elke vijf maanden een andere kunstenaar uit om werk te maken voor de vijf reuzegrote vlaggen in het bloemenperk voor het S.M.A.K. Gedurende vijf maanden zoekt elk werk connectie met het plein, het park, de stad en haar bewoners, en laat het ons nadenken over de plek die kunst in de publieke ruimte kan en zou moeten innemen.
Lisa Ijeoma, die in Gent woont en werkt, opent de reeks met vijf beelden die geïnspireerd zijn op historische slavenportretten. In 1850 gaf Harvard-wetenschapper Louis Agassiz opdracht aan fotograaf Joseph Zealy om individuele portretten te maken van Afrikaans-Amerikaanse slaven. Agassiz was een prominent voorstander van raciale segregatie en blanke suprematie. De portretten maakten deel uit van een studie die moest bewijzen dat verschillende rassen een verschillende oorsprong hebben. Deze (ondertussen ontkrachte) polygenistische theorie werd in de 19e-eeuwse VS gebruikt om slavernij te rechtvaardigen. De foto’s zijn een hallucinant tijdsdocument dat ons op pijnlijke wijze confronteert met hoe onmenselijk personen van kleur behandeld werden.
Lisa Ijeoma eigent zich deze Agassiz-Zealy portretten toe en vertaalde er een aantal liefdevol naar textielcollages. De kunstenaar behoudt het gestileerde passe-partout waarmee de portretten oorspronkelijk gekaderd waren, net als de houding van de geportretteerden. Ze voegt er evenwel telkens een ander floraal of vegetaal motief aan toe dat de figuren omlijst. Ijeoma flankeert de portretten met tekstcollages, waarin de afgebeelde figuren vragen om gezien en gehoord te worden.
De keuze om deze beelden hier te brengen is niet toevallig. Ijeoma verwijst hiermee naar onze koloniale erfenis in de vorm van Zoo Humains met Senegalese en Filipijnse dorpen, die in het Citadelpark werden georganiseerd in het kader van de wereldtentoonstelling van 1913. Het zou mooi zijn als we als maatschappij onze historische onmenselijkheid naar personen van kleur kunnen erkennen, en die erkenning ook doortrekken naar de publieke ruimte. Er zijn in Gent maar weinig kunstwerken in de publieke ruimte waarin een persoon van kleur centraal staat. Met deze reeks wijst Ijeoma op de noodzaak van representatie van mensen van kleur in de publieke ruimte. Deze tijdelijke presentatie hoopt hierin een eerste stap te betekenen.
Lisa Ijeoma (°1997, Brugge) werkt vaak met textiel, vooral via handgemaakte patchworks en handmatig geweven doeken. In haar werk focust ze op zware thema's als racisme, seksualiteit, en vrouwelijkheid. Ze verkent hiermee haar eigen intersectionele identiteit in een hedendaagse context, en daagt de historische stereotypering, objectivering en exploitatie van het gekleurde lichaam uit. Museumplein is een project van artlead en S.M.A.K, ondersteund door Stad Gent.
