In 2007 verbaasde de jonge kunststudent Lode Geens (°1980) vriend en vijand met de publicatie van A4. Zeven jaar verder, presenteert hij het vijfde nummer met een volledig overzicht van de vorige edities Uit de vijf mappen en de vijfendertig multipels spreekt niet alleen een duidelijke artistieke visie en een constante artistieke kwaliteit, maar ook een groot enthousiasme en een enorm plezier.
In 2007 verbaasde de jonge kunststudent Lode Geens (°1980) vriend en vijand met de publicatie van A4. Zelf een verwoed verzamelaar van vintage parafernalia en kunstenaarsedities nam Geens het initiatief tot een betaalbare uitgave met multipels. Daarvoor liet hij zich inspireren door de legendarische multipel tijdschriften Aspen (tien nummers tussen 1965-1971) en S.M.S. (zes nummers in 1968). Beide Amerikaanse periodieken trachtten de actieradius van het gangbare tijdschrift uit te breiden door driedimensionale en multimediale kunstenaarsedities aan te bieden. Aspen, een initiatief van Phyllis Johnson, maakte voor ieder nummer gebruik van een andere kunstenaar (waaronder Andy Warhol en Dan Graham) die als guest editor optrad. S.M.S. (Shit Must Stop) was een initiatief van de New Yorkse kunstenaar en gallerist William Copley en verscheen slechts één jaar. Beide vervulden, naast de rol van multipel magazine, ook die van draagbare tentoonstelling.1
Om deze avant-garde traditie nieuw leven in te blazen, richtte Lode Geens zich tot medestudenten en jonge Antwerpse kunstenaars van wie hij het werk apprecieerde. Zijn ambitieuze onderneming werd gesteund door de studentenraad van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. Nononse A4 getiteld (het formaat waarbinnen de kunstenaarsbijdragen zich dienden te situeren), verscheen de eerste editie in mei 2007 in een oplage van vijftig exemplaren. Ze werd onder ruime belangstelling voorgesteld in de nieuwe Antwerpse kunstruimte Gallery 85. In het onopvallende beige archiefmapje trof men, naast een tegendraadse inleiding door Hans Theys, een Cake Box Edition van Vaast Colson aan, een ijskaststicker van Dennis Tyfus, een kleurenfoto van Leon Vranken, een zeefdruk van Tomas Boiy, een kleurendia van Celine Felga, een DIY sculptuur van Timothy Segers en een collage van Geens zelf. Omdat de reacties bijzonder positief waren, zette Geens zich meteen aan een opvolger.
Amper één jaar later werd A4 (2) voorgesteld, deze keer in het M HKA. Opnieuw ingeleid door Hans Theys, en nu omvat door een stevige kartonnen opbergdoos met daarop een werk van Dennis Tyfus, bevatte de editie originele bijdragen op vijftig exemplaren van Philippe Van Wolputte (een tekstprint), Timothy Segers (een kleurenfoto), Guy Rombouts (een knipsel), Kati Heck (een manueel gekleurde zeefdruk), Danny Devos (een manifest in een zakje met aarde) en Lode Geens (een brief met een cd-rom). Ook de derde editie werd het jaar daarop (2009) in het M HKA gepresenteerd, deze keer vergezeld van een live tekenperformance van Rinus Van De Velde. De zeven gesigneerde kunstwerken zaten nu in een aluminium doos die associaties opriep met de opbergdozen van Caran d’Ache kleurpotloden. In zijn begeleidende tekst schetst Hans Theys hoe archeologen van de toekomst zich het hoofd braken over de vondst van deze ‘blikken doos’ met vreemde inhoud. Damien de Lepeleire voorzag een originele collage, Paul Casaer een bedrukte glasplaat, Benjamin Verdonck een ironische sticker, Freek Wambacq een zeefdruk, Walter Swennen een kleurenfotokopie, Rinus Van De Velde een serigrafie en Ria Pacquée een kleurenfotoprint.
Toen werd het plots stil rond A4. Lode Geens zette zich volledig in voor het kunstenaarsinitiatief NICC. Hij stelde er diverse tentoonstellingen samen, waaronder een over multipels waarvoor hij samenwerkte met kunsthistoricus Johan Pas.2 Tot hij, aangesproken door de compromisloze schilderkunst die hij rondom zich zag, opnieuw de behoefte voelde deze in een betaalbare editie te bundelen. De vierde editie van A4 (opnieuw op vijftig exemplaren) week door zijn focus op de schilderkunst enigszins af van de vorige. Vergezeld van een tentoonstelling in het
M HKA met schilderijen van Walter Swennen, Fred Bervoets, Damien de Lepeleire, Koen Van Den Broeck, Werner Mannaers, Kasper Bosmans en Xavier Noiret-Thomé, nam ze de vorm aan van een klassiek ogend boek. De ‘reproducties’ van de getoonde schilderijen bleken echter losbladige zeefdrukken, door de kunstenaars gesigneerd en in bepaalde gevallen van een manuele ‘retouche’ voorzien. Het plezier van het schilderen en het feest van de kleur spatten je vanop elke bladzijde tegemoet.
In het voorjaar van 2015 verschijnt, onder de titel The Dutch Connection, A4 nummer 5. De zeven uitgenodigde Nederlandse kunstenaars zijn van uiteenlopende pluimage, maar ze sluiten allen nauw aan bij Geens' artistieke visie. De map is ontworpen door de jonge Belgische vormgever Vincent Vrints en bevat multipels en grafiek op vijftig exemplaren van Elly Strik (een rectoverso inktjet print), Job Koelewijn (een stempelwerk), Wim T. Schippers (een grillig uitgesneden passe-partout), Navid Nuur (een handgeschreven tekst), Kees Goudzwaard (een print naar een schilderij), James Becket (een linoleumdruk) en Henk Visch (een tekening in zeefdruk). De presentatie van het vijfde nummer gaat gepaard met een volledig overzicht van de vorige edities in het SMAK. Uit de vijf mappen en de vijfendertig multipels spreekt niet alleen een duidelijke artistieke visie en een constante artistieke kwaliteit, maar ook een groot enthousiasme en een enorm plezier. Plezier dat door de oplage van deze kunstwerken minstens vijftig keer zal nazinderen.
Johan Pas, Ekeren, maart 2015
