Als Navid Nuur (°1976, Teheran) over zijn eigen werk spreekt, gebruikt hij vaak termen als ‘schoon’ of ‘zuiver’, en soms zelfs ‘warm’.
De wijze waarop hij zich tot materiaal, de ruimte om hem heen, en zijn observaties daarin verhoudt, is bijna devoot te noemen. De aandacht voor details en de zorgvuldige afstemming van de verschillende onderdelen van een werk of een tentoonstelling maken dat je als toeschouwer deelgenoot wordt van een ‘inwendige’ wereld. In Nuurs werk wordt – hoewel het er op het eerste zicht zeer ‘conceptueel’ uitziet - een zeer persoonlijke beeldproblematiek zichtbaar waarin de vraagstelling centraal staat. Hoe een bepaalde zinsnede uiteindelijk om een specifieke vorm vraagt bijvoorbeeld, of hoe door middel van het in variabele stemtonen benoemen van rood en blauw verschillende kleuren paars kunnen worden opgeroepen. Wat Nuur gemeen heeft met de conceptuele kunstenaars uit de jaren zestig, is de relatie tussen concept en vorm. De vorm is bij hem echter niet vanzelfsprekend resultaat van de idee, maar komt tot stand middels een subjectief programma van eisen of regels waarin de intuïtie de boventoon voert: ‘het is een zekerheid vanuit het gevoel, die ik pas later rationeel kan verklaren. Maar het is ook niet zo dat het werk pas met de verklaring bestaansrecht krijgt, dan maak je een werk conceptueel dood.’ Navid Nuur hanteert begrippen die te maken hebben met een tijdelijke tussentoestand, die zijn werk situeert tussen de toeschouwer en een vaak abstract fenomeen, zoals licht, energie, lucht of 'restruimte'. Nuurs vormentaal en betekenisgeving zijn in principe dus puur procesmatig. Het gaat hem over de weg die een idee aflegt tussen ontstaan en vorm. Zijn werk is eigenlijk een afbeelding van dat proces, en is dus daarom in bijna al zijn verschijningsvormen tijdelijk. De installaties, tekeningen en objecten die hij creëert zijn dus beter te benoemen als ‘denkmodellen’. Hij noemt zijn werken daarom ook liever ‘interimodules’, waarvan het woord ‘module’ verwijst naar de denkvorm en de eigenlijke conceptualisering en ‘interim’ naar het tijdelijke ‘tussen’, het procesmatige van zijn werk.
In de Kunst Nu Ruimte van het S.M.A.K. zal Nuur een op de ruimte geaxeerde presentatie maken, die als een conceptuele voorbode kan beschouwd worden op zijn solo-tentoonstelling in het Fridericianum-museum te Kassel, Duitsland, in september 2009.
