Dat er van Oksana Pasaiko weinig is geweten, is helemaal de keuze van de kunstenaar zelf. Als ze in 2004 in San Sebastian deelneemt aan Manifesta 5, laat ze in de catalogus van de tentoonstelling optekenen: “overeenkomstig de wensen van de kunstenares worden er over haar leven geen details gepubliceerd.” Toch geeft dezelfde site aan dat Pasaiko in 1982 is geboren in Roethenië, geen officiële staat maar een historische landstreek in Oost-Europa, tussen Polen, Slowakije, Hongarije, Roemenië en Oekraïne. De kunstenaar hecht meer belang aan haar etnische afkomst dan aan haar nationaliteit. In 2006, wanneer Pasaiko deelneemt aan de Roemeense biënnale voor jonge kunstenaars, wordt vermeld dat ze ‘gebaseerd’ is in Oslo, Amsterdam en Ronse. Zo terughoudend als ze is over haar biografie, zo zelden toont ze ook haar werk. Het heeft de indruk dat ze de touwtjes in handen wil houden.
Pasaiko’s bijdrage aan Manifesta 5 bestaat uit een re-enactment in Cyrillische tekst van het werk ‘Please don’t leave me’ (1969) van de Nederlandse kunstenaar Bas Jan Ader. Samen met Manifesta 5 publiceert Roma Publications Pasaiko’s ‘30 Feet’, een boekje met 30 foto’s van voeten. Ook de meeste van haar andere werken lijken te zijn verbonden met Roma Publications, de in Amsterdam gevestigde uitgeverij van kunstpublicaties, in 1998 gesticht door grafisch ontwerper Roger Willems en kunstenaars Mark Manders en Marc Nagtzaam.
In 2005 brengt Roma de editie ‘Short Sad Text (based on the borders of 14 countries)’ uit. Ze bestaat uit twee stukken zeep waarin zeven zwarte menselijke haren zijn ingelegd, naar het patroon van zeven door mensen bepaalde landsgrenzen. Het eerste nummer van de editie laat Pasaiko achter in een openbaar toilet in Oslo, het tweede maakt deel uit van de collectie van S.M.A.K. De uitgever voegt eraan toe: “het werk bestaat ook als een meeneemkaart”. Het stuk zeep en de postkaart worden opgenomen in meerdere groepstentoonstellingen, die de mogelijke tijdelijkheid of vluchtigheid van kunst thematiseren.
Pasaiko’s werk bevat verder onder meer postkaarten die kunnen worden beschouwd als souvenirs van bestaande kunstwerken. Er zijn de al eerder aangehaalde kaarten van Pasaiko’s eigen werk, maar ook kaarten waarop met een kwinkslag werk is te zien van andere kunstenaars, zoals Piet Mondriaan en Giorgio de Chirico. Het tot nu meest recente spoor van Pasaiko is het werk ‘The Folds’ (2011), een soort beschilderd gordijn, onder meer in Berlijn getoond op de reizende groepstentoonstelling ‘The Joy of Pleasure’ (2011-’12).
