De Nederlandse fotografe Rineke Dijkstra maakt uitsluitend portretten. Door haar specifieke conceptuele benadering van documentaire fotografie behoort Dijkstra tot een internationale traditie van fotografen die gaat van August Sander over Diane Arbus tot generatiegenoten als Thomas Ruff en Koos Breukel. Typisch voor deze generatie is dat ze zich baseren op de directe observatie van de werkelijkheid, maar tegelijkertijd ook visuele afstand inbouwen door zich een strikt stramien van wetten rond beeldende en inhoudelijke aspecten op te leggen.
In al haar werken ontwaar je Dijkstra’s fascinatie voor een soort van lichamelijke spanning op de grens tussen een pose aannemen en jezelf zijn. Ze laat tegenstrijdige emoties samenkomen in één enkel beklijvend beeld.
