Grand empaquetage noir

NL - ‘Grand empaquetage noir’ ontstond als een voorstudie voor Christo’s eerste grootschalige projecten in de openbare ruimte, zoals ‘Wrapped Museum of Contemporary Art Chicago’ (1969). Met het werk onderzocht de kunstenaar het gedrag van een over een hoekig object gedrapeerd stuk textiel. De touwen die het doek oorspronkelijk bijeenhielden, werden onderaan verwijderd. Zo kon het doek in een ‘dramatische choreografie’ doorlopen over de vloer van de tentoonstellingsruimte en benadrukte Christo niet enkel meer de contouren van het ingepakte voorwerp maar ook de sculpturale kwaliteit van de gedrapeerde textiel. In vouwen vallende stoffen zijn een veelvoorkomend motief in de kunstgeschiedenis en komen voor in bv. renaissanceschilderijen van Tintoretto, barok beeldhouwwerk van Bernini en de actuele jurksculpturen van Beverly Semmes.

ENG - ‘Grand empaquetage noir’ took shape as a preliminary study for Christo’s first large-scale projects in public space, such as ‘Wrapped Museum of Contemporary Art Chicago’ (1969). In this work, the artist examined the behaviour of a piece of cloth draped over an angular object. The ropes that originally held the cloth together at the bottom were removed. This meant the cloth could flow over the floor of the exhibition space in a ‘dramatic choreography’ and Christo thereby emphasised not only the outlines of the wrapped object, but also the sculptural quality of the draped cloth. Fabrics falling in folds are a common motif in art history and appear in, among other things, Renaissance paintings by Tintoretto, baroque sculpture by Bernini and the present-day dress sculptures by Beverly Semmes.

FR - ‘Grand empaquetage noir’ apparut comme une étude préliminaire pour les premiers projets de grande envergure de Christo dans l’espace public, comme ‘Wrapped Museum of Contemporary Art Chicago’ (1969). Avec l’œuvre, l’artiste étudia le comportement d’un morceau de textile drapé sur un objet anguleux. Les cordes qui retenaient initialement la toile ont été retirées par le bas. Ainsi, la toile pouvait s’étendre dans une ‘chorégraphie dramatique’ sur le sol de l’espace d’exposition et Christo ne soulignait pas seulement les contours du sujet emballé, mais aussi la qualité sculpturale du textile drapé. Des étoffes retombant en plis sont un motif fréquent dans l’histoire de l’art et apparaissent, par exemple, dans des tableaux de la Renaissance de Tintoretto, dans les sculptures baroques de Bernini et les sculptures actuelles de robes de Beverly Semmes.