Tableau piège

NL - Tot Spoerri’s meest bekende werken behoren zijn ‘tableaux pièges’ (ook: ‘snare pictures’ of ‘valstrikbeelden’). In deze werken fixeerde hij voorwerpen die zich nog op een tafel bevonden nadat hij er met zijn vrienden aan had gegeten. Spoerri bevroor de toevallige compositie die op de tafel was ontstaan voor de eeuwigheid, vuile borden en bestek inclusief. De momentopnames die hij op deze manier wist te ‘strikken’, presenteerde hij als stillevens op de muren van galeries en musea. Enerzijds zijn Spoerri’s ‘tableaux pièges’ tastbare souvenirs van etentjes onder vrienden. Anderzijds verheffen ze banale gebruiksvoorwerpen tot kunst en laten ze zich ook lezen als een subtiele kritiek op de consumptiemaatschappij.

ENG - Spoerri’s ‘tableaux pièges’ (‘snare pictures’) are amongst his best-known works. In these pieces, he affixed everything that lay on the table after finishing meals with friends. Spoerri froze forever the coincidental composition that had been created on the table, dirty plates and cutlery included. He presented the momentary snapshots that he managed to ‘snare’ in this way as still lifes on the walls of galleries and museums. On the one hand, Spoerri’s ‘tableaux pièges’ are tangible souvenirs of dinners with friends. On the other hand, they elevate banal utensils to the status of art and can also be read as a subtle criticism of the consumer society.

FR - Parmi les œuvres les plus célèbres de Spoerri figurent ses ‘tableaux pièges’ (aussi : ‘snare pictures’). Dans ces œuvres, il fixait des objets qui se trouvaient encore sur la table où il venait de partager un repas avec ses amis. Spoerri a gelé pour l'éternité la composition accidentelle qui avait été créée sur cette table, y compris les assiettes et les couverts sales. Il a présenté les instantanés qu'il a ainsi réussi à ‘épingler’ comme des natures mortes sur les murs des galeries et des musées. D'une part, les tableaux-pièges de Spoerri sont des souvenirs tangibles de dîners entre amis. D'autre part, ils élèvent les ustensiles banals au rang d'art et peuvent également être lus comme une critique subtile de la société de consommation.