Rodríguez-Méndez | Proposición. Permear II, 2022
3 beschikbare nummers van 1/3, uit de reeks van ongeveer 25 nummers, gemaakt op telkens 3 exemplaren.
50x70 cm inkjet print op Hahnemuhle fine art photo rag ultra smooth papier, 305 gr, ingelijst in ramin hout met art glass 99% anti UV
Het werk komt met een door de kunstenaar getekend certificaat.
Prijs: 825 euro | 750 euro (leden)
Reserveer jouw exemplaar via info@vriendensmak.be. Beelden van het werk kunnen opgevraagd worden via hetzelfde e-mailadres.
De Spaanse kunstenaar Rodríguez-Méndez (°1968, Pontevedra) stelde tentoon in S.M.A.K. in 2011. Door het gebruik van sobere, dagdagelijkse materialen en door het aanwenden van een minimalistische beeldtaal, plaatst het werk van Rodríguez-Méndez zich tussen de arte povera (jaren ’70) en het minimalisme (jaren ’60).
De kunstenaar maakte een editie voor de Vrienden, gebaseerd op de performance Proposición Permear II, die hij liet uitvoeren in 2013 voor de tentoonstelling Diálogos Improbables, gecureerd door Ángel Calvo Ulloa, in de gemeente Lalín in Pontevedra. Tijdens de performance lag een meetkundige op de grond en beet zachtjes op fruitzaden die hij één na één uitspuwde naar het plafond. De zaden op de vloer vergrootten het volume van het lichaam en tegelijkertijd verkleinden ze geleidelijk de publieke ruimte waar de meetkundige zich bevond.
De zaden werden elk apart gefotografeerd en per 6 in een serie geplaatst op papier. Van elk serie van 6 zaden werden er 3 nummers gemaakt. De kunstenaar schonk een paar nummers aan de Vrienden van S.M.A.K. om te verkopen. Eén ervan gaat naar onze collectie.
De editie is te bezichtigen in de ruimte van de Vrienden, in S.M.A.K.
zaalzicht Agua Caliente/Hot Water, S.M.A.K., 2011
De kunstenaar stelde tentoon in S.M.A.K. in 2011. Voor zijn tentoonstelling Agua Caliente/Hot Water maakte hij een reusachtige minimale sculptuur. De sculptuur bestond uit negenendertig reusachtige witte pvc-buizen van elk vijfendertig meter lengte, die letterlijk in de ruimte gepropt werden. Elke buis werd gevuld met vijf liter plantaardige olie, die gedurende de tentoonstelling beetje bij beetje begon te lekken.
Door het gebruik van sobere, dagdagelijkse materialen, zoals aarde en turf of in dat geval plastiek, en door het aanwenden van een minimalistische beeldtaal, plaatst het werk van Rodríguez-Méndez zich tussen de arte povera (jaren ’70) en het minimalisme (jaren ’60). Maar er is meer aan de hand. De ‘littekens’ die de buizen tijdens de installatie achterlieten op de presentatieruimte, bleven zichtbaar en voelbaar voor de toeschouwer. Hierdoor ontkracht het werk het typische discours van het minimalisme, want in plaats van een evenwichtige verhouding na te streven, wordt het een sculpturaal onderzoek naar de (opgeblazen) schaalverhouding tussen lichaam, sculptuur en ruimte. De lekkende olie typeerde ook Rodríguez-Méndez’ sterk lichamelijke benadering van sculptuur en kan geïnterpreteerd worden als lichaamssap dat langzaamaan wegsijpelt uit het ‘lijf’ dat de sculptuur is. Op deze manier wordt de sculptuur, hoewel ‘minimalistisch’ van uitzicht, eerder een levend lichaam dat zichzelf verwondde door zijn agressieve wil om koste wat het kost de hem omringende ruimte te penetreren. De vele performances die Rodríguez-Méndez uitvoert – of laat uitvoeren – en die functioneren als een soort van ‘performatieve schetsen’ voor zijn sculpturen, illustreren eveneens deze sterk lichamelijke, bijna seksuele kijk op minimale sculptuur, hoewel hij daar eerder een omgekeerde weg lijkt te willen bewandelen.
