Het academisch "cliché" van de vervaardiging van een conventioneel beeld, verwijst naar een technisch systeem waarvan het iconografisch onderwerp afhankelijk is.
Hetzelfde geldt voor het beeld dat altijd afhankelijk is van een ander beeld, huidig, verleden of toekomstig. Academica Dictatura verzamelt drie koppels van objecten, die behoren of hebben behoord tot dit heel karakteristieke systeem van een vorming van de "goed/juist gemaakte kunst". Hoewel ze onderling geen enkele functionele relatie hebben, stichten deze zes objecten een relatie van identiteitsverschuiving, die te wijten is aan hun houding ten opzichte van de kwestie van formaat, van de herdimensionalisering van de dingen en van de initiële creatieve functie die beantwoordt aan een machinale praktijk of gebruik van deze voorwerpen. We bevinden ons in een verhouding tot memorisatie van deze objecten, en dat terwijl ze vervangen worden in de vorm, waardoor men zich het waarom van hun bestemming herinnert. "Peinture cadeau" (20 x 30) is een doek dat werd gegeven, tijdens de jaren ’70, aan iedereen die een volledig salon kocht in een welbekende keten van rustiek meubilair. De act van het reproduceren daarvan is verwant aan het idee van trouw aan de traditionele techniek en wordt ook een "academische" oefening in de daad van de zo getrouw mogelijke reproductie van het beeld. Het is evenwel geschilderd in een decor dat het zijn aspect van initiële bestemming teruggeeft. Maar het beeld neemt hier een heel andere dimensie aan door de relatie, elke verhouding in acht genomen, dat het heeft met het geschilderde salon op het doek. Het is op deze relatie, met name op het formaat, maar ook met de vier resterende objecten, dat de band zich zal enten. Het landschap van het bord wordt enorm en stelt een nieuwe lezing voor van de functie van het beeld. De foto van de werkster van Delft is 20 x 30 groot en wordt ingekaderd door het kader dat "peinture cadeau" inkaderde. De kast wordt gereproduceerd door een weinig getrouw document en zonder indicaties van maat, kleur, … Ze doet een beroep op het geheugen. Een precieze mise-en-scène van de zes objecten in de ruimte, gelast tot een geheugenoefening. Het geheugen is een instrument van vorming. De academie is een plaats van vorming met zijn "categorieën, bevelen".
