De jonge Italiaanse kunstenaar Paolo Chiasera (°1978, Bologna Italië) is gefascineerd door historische iconen, mythes en culturele symbolen.
In zijn werk reflecteert hij over de verschillende betekenislagen die zich schuilhouden in onze hedendaagse cultuur. Van cinema, literatuur, filosofie, muziek tot kunstgeschiedenis en politiek… De kunstenaar isoleert hieruit fragmenten die hij als pionnen inzet binnen een nieuw verhaal dat gefundeerd is op het ‘collectieve geheugen’, als waren het bouwstenen op de ruïnes van vergeten gedachten…
Concreet is het werk van Paolo Chiasera niet onder één bepaald medium te klasseren. Schilderijen en tekeningen, video’s, installaties, sculpturen of performances zijn als het ware ‘inzetbaar’ binnen een narratief kluwen dat als een ongoing proces en met mondjesmaat aan de toeschouwer wordt onthuld. Met de tentoonstelling Ain’t No Grave Gonna Hold My Body Down focust het S.M.A.K. op een aantal artistieke processen die zich de afgelopen jaren in het oeuvre van Paolo Chiasera hebben ontwikkeld. In The Trilogy (2006-2010) treedt Paolo Chiasera in dialoog met drie beroemde kunstenaars uit ‘de Nederlanden’: Cornelius Escher (1898-1972), Vincent Van Gogh (1853-1890) en Pieter Brueghel de Oude (1520-1569). The Trilogy is een cluster van werken – sculpturen, video’s en gouachetekeningen – die zich sinds 2006 stelselmatig ontwikkelt. Chiasera stelt met dit complexe project in de eerste plaats het onderzoek naar zichzelf als kunstenaar centraal. Hij ontkracht de mythe van de kunstenaar als omnipresent en oppermachtig en doet dit door grote Meesters uit de kunstgeschiedenis als pionnen in een nieuw verhaal in te zetten. Hij noemt hen bij hun voornaam en verplaatst hen naar een hedendaagse context. Aan de hand van rubberen maskers kruipt Chiasera als het ware in het vel van de drie grootmeesters om op die manier hun geschiedenissen te manipuleren, te herformuleren. Hij creëert zijn eigen versies van de bestaande mythes rond Vincent, Pieter of Cornelius, hierbij focussend op hun artistieke ‘zwaktes’, hun ‘mislukkingen’ en ‘obsessies’. In een ander werk onderzoekt Paolo Chiasera de theorieën van de Duitse filosoof Martin Heidegger omtrent de ‘tijd’ en ‘het zijn’, wat ondermeer resulteert in de video Condensed Heidegger’s Hut (2009). Hij reconstrueerde met hout en karton de hut waar de filosoof in alle rust een aantal van zijn grote werken schreef. De video lijkt een hommage aan…tot op het moment dat der Hütte (suggestief) in vlammen opgaat en de asresten worden ingezet bij het creëren van een monochroom schilderij en een wandelstok. De tentoonstelling in het S.M.A.K. krijgt de titel Ain’t No Grave Gonna Hold My Body Down mee, een fragment uit een gospelsong. Met de duidelijke verwijzing naar de verrijzenis van Christus, wil Chiasera in de eerste plaats een aantal terugkerende elementen in zijn oeuvre onderstrepen. Opbouw en destructie, het belang van de mythe, de held, maar bovenal het creëren van fysische restanten van verloren gewaande betekenissen.