Atlas of mouvements

Centraal in het werk van Christoph Fink staan de reizen die hij doorheen de wereld maakt. Zijn oeuvre, dat hij 'Atlas der Bewegingen' noemt, bestaat niet enkel uit landkaarten, maar ook uit notities, tabellen, berekeningen, foto's, sculpturen en geluidsopnames. Hij gaat daarbij niet enkel uit van objectieve gegevens, vooral de eigen subjectieve ervaringen staan centraal en bepalen het wereldbeeld. Deze reizen - te voet, per fiets, auto, trein of vliegtuig - zijn niet enkel een middel om een bepaalde bestemming te bereiken, ze zijn in feite belangrijker dan de eindlocatie zelf. Het gaat in zijn werk om het documenteren van de tussenstappen, tussen 'hier' en 'daar', over al de impulsen die men krijgt terwijl men onder-weg is. Tijdens zijn reizen maakt Fink haast continu korte notities, die nadien uitgeschreven en verwerkt worden in tekeningen, schema’s, sculpturen en tabellen. Erg geconcentreerd noteert hij minutieus op gechronometreerde tijdstippen hetgeen hij ziet en ervaart. Zowel van de voorbij glijdende omgeving of het landschap (zoals de stand van de zon, het wolkendek, de natuur, steden in de nabijheid), de reisomstandigheden (zoals bergaf of door tunnels rijden, schokken door luchtzakken) of de gevoelens die hij bij zichzelf gewaarwordt (ver-wondering, moeheid, ergernis). De combinatie van deze aspecten zorgt voor een uiterst boeiend reisverslag, dat externe factoren als de weersomstandigheden met een zekere introspectie verbindt, zodat de mens opnieuw in verbinding met de natuur geplaatst wordt. De beleving van landschap, stad en natuur staan centraal tijdens zijn reizen. Het gaat hierbij niet om het landschap an sich, maar om de totaliteit van de beschouwer in de omgeving.

Fysieke inspanningen tijdens fietstochten door de Alpen, dagenlange wandelingen, of urenlange vluchten waarbij de kunstenaar steeds geconcentreerd probeert te blijven, maken dat hij zichzelf haast wegcijfert ten voordele van de continue stroom van gezichtspunten, ervaringen en gevoelens, en zo bijna opgaat in de omgeving. In onze huidige maatschappij waar de mens de natuur steeds extremer gebruikt, ontgint, ontbost en vervuilt, wil hij een nieuw contact met de natuur aangaan. Dit doet hij door gebruik te maken van hedendaagse transportmiddelen zoals trein en vliegtuig, of door te wandelen en te fietsen. De 'hier en nu'-ervaringen die hij constant noteert, zijn daar de sporen van. Wanneer Fink de verschillende notities en trajecten samenbrengt in schema's, tijdslijnen en kaarten, creëert hij een zeker perspectief op de wereld van ervaringen. De vijftig reizen die Fink reeds realiseerde, vormen een persoonlijke atlas die men tegelijk kan extrapoleren naar het universele, naar iets dat veel verder gaat dan het reizen zelf.

Elke reis krijgt een nummer (#) dat tevens op de verschillende tekeningen terug te vinden is. In de videoruimte brengt hij een diafilm met honderden beelden, gemaakt tijdens een fietstocht naar de Etna. In deze ruimte is er eveneens een soundscape te horen, een mix van geluiden opgenomen op verschillende plekken en gemonteerd volgens de chronologie van zijn reizen. De tekeningen zijn als partituren bij de geluiden, ze zijn de basis van de compositie die te horen is. In de aanpalende ruimte zijn er verschillende kaarten te zien, schema’s, tijdslijnen en tekeningen allen verbonden met een specifieke reis of een overzicht biedend van al de gerealiseerde reizen. De tekeningen behandelen wandelingen door Brussel of Rotterdam, ook een vliegtuigreis, fietsroutes doorheen Frankrijk en Italië. Andere werken geven een abstract overzicht van de periodes waarin Fink ‘op reis is’. In de schema’s kan men de intensiteit van de waarneming en de spreiding van de notitiemomenten in de tijd afleiden. Een reeks van drie grote tekeningen gaat bijvoorbeeld over een reis naar Luzern. De verschillende notitiepunten worden gerangschikt volgens de waarnemingsmomenten. Elke tekening werd op een andere manier uitgevoerd, met andere verbindingen tussen tijdstippen, ingekleurd of geperforeerd.