Voor de zevende keer op rij richt de Vrienden van het S.M.A.K. de tentoonstelling Coming People in.
Voor deze groepstentoonstelling maken enkele personen, nauw betrokken bij de werking van het museum, een keuze uit de studenten die dit jaar afstuderen aan de Gentse kunsthogescholen: de Academie voor Schone Kunsten en de Sint-Lucas Hogeschool. Deze tentoonstelling gaat voor de derde keer door in een museumzaal van het S.M.A.K. Dit jaar werd de ruimte van de 'Kunst Nu-tentoonstellingen' gereserveerd, een ruimte die aansluit bij het parcours van de grote S.M.A.K.-zomertentoonstelling ‘Gelijk het leven is’. Coming People wil geenszins een hitparade zijn van de zogenaamd ‘beste’ studenten. Er werd geselecteerd in functie van het samenbrengen van werken in deze ruimte met ruimtelijke en technische beperkingen. Het tonen van grootschalige videoprojecties was op voorhand uitgesloten. De tentoonstelling is dan ook slechts een indicatie, een doorsnede waarbij even veel talentvolle jonge kunstenaars niet als wel geselecteerd zijn. Coming People wil vooral een beeld geven van de wijze waarop jonge kunstenaars zich verhouden ten opzichte van evoluties binnen de hedendaagse kunst.
Nick Ervinck (Mixed media, Academie) werkt aan een oneindig uitdeinend archief van vormen waarin een interessante wisselwerking tot stand komt tussen virtuele constructies en handgemaakte sculpturen. Digitale beelden besmetten voortdurend de driedimensionale vormen en omgekeerd. Ervinck gebruikt daarvoor een waaier aan uitdrukkingsmiddelen: digitale prints, video, tekeningen en vooral sculpturale vormen uit beschilderd gips en polyester die op een secure wijze gepresenteerd worden in een gegeven ruimte. Mekhitar Garabedians (Fotografie, Academie) video 'Beirut 1963' vertrekt van een oude verfrommelde familiefoto. Een foto waar de kreuken een geschiedenis vertolken. Langzaam verdwijnen de kreuken, er verschijnt een perfect beeld dat echter opnieuw gekreukt wordt. Op de achtergrond wordt 'Happy Birthday' gezongen in het Armeens, Arabisch, Frans, Nederlands en Engels. De opeenvolgende talen weerspiegelen de bewogen diaspora van deze familie. De schijnbare vrolijkheid van het liedje contrasteert met het tragische lot van een gemeenschap op de dool. De video van Eleni Paschalidis (Keramiek, Sint-Lucas) is een bijzonder integer samenspel van ruimte, licht en klank. Het licht flits door kieren en spleten van een (zelfgebouwde) ruimte op de muziek van Rachmaninov. Het werk van Paschalidis gaat over het aftasten van ruimtes en grenzen, over de verhouding van het lichaam ten opzichte van vormen en materiaal. De ingrepen zijn door hun fragiliteit en subtiliteit soms nauwelijks te bespeuren en vragen dus op een zorgvuldige aandacht van de toeschouwer.
Expansiedrift lijkt een sleutelwoord in het oeuvre van Matthieu Ronsse (Schilderkunst, Sint-Lucas). Maar het is een expansiedrift met een duidelijk constructief beleid dat herdefinieert en afbakent. Ronsse maakt zowel schilderijen, als architecturale constructies en sculpturen die zich verhouden tot zijn zelfgebouwde ruimtes. Beiden zijn steevast opgebouwd uit 'gebruikte' materialen: overschotten van hout, piepschuim, gevonden voorwerpen die een vroegere geschiedenis met zich meedragen. De 'bric à brac' constructies herdefiniëren de ruimte en voegen er een menselijke en poëtische laag aan toe. Lotte Van den Audenaeren (Mixed media, Academie) verkoos in situ te werken met bestaande vormen, rasters en vlakken. Hierbij tast ze de verschillende mogelijkheden af, waarna er delen worden weggelaten, precies zoveel om het gevoel van het raster te blijven voelen. Haar werk is een zoektocht, een aftasten naar mogelijkheden, de grens waar betekenis of een duiding van en met de omgeving ontstaat. Hannes Vanseveren (Beeldhouwkunst, Sint-Luc as). Een 7m lange siliconen worst is in een muur bevestigd en wordt op 2 plaatsen ondersteund. De vorm en de situatie is vreemd. Waarom moet een betekenisloze, siliconen worst ondersteund worden? De dragers verliezen hierdoor hun initiële waarde, en dit is het ondersteunen van een ‘belanghebbend’ (betekeisvol) object. Hannes Vanseveren ontdoet objecten van hun betekenis of verschuift de dragers van de betekenis.
