Het oeuvre van de kunstenaar Patrick Guns kan niet onder één noemer geplaatst worden. Guns speelt in zijn werk met een gelaagdheid aan betekenissen, met vorm en inhoud, en laat het aan de kijker over om tal van associaties te leggen.
Het oeuvre van de kunstenaar Patrick Guns kan niet onder één noemer geplaatst worden. Guns speelt in zijn werk met een gelaagdheid aan betekenissen, met vorm en inhoud, en laat het aan de kijker over om tal van associaties te leggen. Daarbij vertrekt hij steeds van een bepaald idee of opzet, de vorm of het medium waarin dit vervolgens uitgevoerd wordt is hier ondergeschikt aan. Guns maakt dan ook zowel sculpturen, foto’s, tekeningen en films, zowel veeleer intiem werk als plaatsgebonden installaties. Guns stelde reeds tentoon in verschillende plekken in Europa, onder meer ‘Ici et maintenant’ (2001) in Tour & Taxis te Brussel, in ‘Schwartz-Weiss’ te MARTA Her--ford en Kunsthalle Boedapest of tijdens ‘Trahison des images’ in de vorige Biënnale van Venetië.
De presentatie ‘The fading of colours’ in het S.M.A.K. bestaat enerzijds uit een reeks grote tekeningen, anderzijds uit een witte figuratieve sculptuur. Uitgangspunt voor beide is het icoon van de Bic-balpennen: een figuurtje dat vooral bestaat uit een groot, abstract, bolvormig hoofd. In de tekeningen becommentarieert Guns de aan- en afwezigheid van kleur in afbeeldingen. Door U.V.straling en onder invloed van licht vervaagt, na verloop van tijd, de kleurstof in de chemische inkt van een balpen. Het blauw zwakt af, is vergankelijk, tijdelijk of relatief - hetgene tevens vragen oppert betreffende de conservering van actuele kunst. Doorheen de verschillende taferelen in de tekeningen wordt het bic-icoon op anekdotische wijze tot leven gewekt. Op parallelle wijze wordt het toekomstige overlijden van het mannetje en dus ook de dood van een medium (bic-balpen) geïllustreerd. Het gegeven van het verdwijnen van het blauw van de inkt wordt inhoudelijk gelinkt aan het sterven van een werkelijke persoon. De combinatie van beeld en tekeningen kan tegelijkertijd als poëtisch, verhalend en conceptueel beschouwd worden. Het gebruik van de blauwe balpen door Guns zelf, maakt dat medium en concept samen vallen. Het ‘verdwijnen’ als thema wordt in de tekeningen op een erg theatrale manier geïllustreerd. Dit komt het sterktst tot uiting in het werk waarin het bic-icoontje zelfmoord probeert te plegen: ‘The Left Handed Suicide Attempt’ en ‘The Right Handed Suicide Attempt’. De aanwezigheid van de ‘opgehangen’ sculptuur in de werkelijke tentoonstellingsruimte versterkt deze geladenheid. Andere tekeningen, alsook de titels van de werken, hebben tevens duidelijke linken met een religieuze, kunst-historische iconografie. De tekening ‘Deposition’ verwijst compositorisch naar de Kruis-afne-ming van Petrus-Christus, een schilderij van een Vlaamse Primitief uit de 15de eeuw. Deze teke-ning kan als exemplarisch beschouwd worden voor de reflectie die Patrick Guns’ werk ons aan-biedt over thema’s zoals het ‘traditionele’, ‘actuele’ of ‘originaliteit’, alsook over vorm versus inhoud. Guns’ installatie heeft iets theatraals, doch tevens humoristisch. Op een bepaalde manier is het tekenen in blauwe bic een knipoog naar de tekeningen van Jan Fabre. Toch is deze vage overeen-komst enkel vormelijk, inhoudelijk zijn beide oeuvres totaal verschillend. Guns werk gaat veeleer over het verlies van iets onvatbaars, van het naïeve. Het eenvoudige icoon verwijst naar de logo’s, gadgets en marketing in onze maatschappij, over het ‘vermenselijken’ van producten en objecten. Het bolvormige icoon is direct herkenbaar en toegankelijk, maar tevens onwerkelijk en surreëel. De reeks kan ook gelezen worden als het verlies of de dood van het kinderlijke. Tegelijkertijd zorgt de thematiek er voor dat de toeschouwer niet anders kan doen dan glimlachen.
