08:30
Vertrek met bus, aan S.M.A.K.
10:00 – 11:30
Bezoek aan FRAC, met rondleiding door de kunstenaar. Duinkerke
Volgens de legende waren er in Venezuela in de oudheid geen bergen in Caracas. Alles was vlak en de lucht viel in de zee. Op een dag toverde de godin van de zeeën, woedend omdat ze beledigd was door de stammen, uit de afgrond de hoogste golf ooit gezien. Maar voordat het kon neerstorten, besloot ze uit mededogen de bewoners te sparen en veranderde ze de golf in bergen; zo werd het kustgebied gevormd dat nu Caracas omringt en beschermt. Geïnspireerd door de berglegende uit haar jeugd, heeft Angyvir Padilla (°1987, Caracas, Venezuela) menig reis door Noord-Frankrijk gemaakt op zoek naar een "analoge" berg. Ze ontdekte de steenbergen in de mijnregio's; deze vreemde conische vormen gemaakt van afval van kolenwinning die een uniek reliëf aan de horizon produceren. De tentoonstelling "La ola que vino de lejos" [De golf die van ver kwam] presenteert een video waarin Padilla een van deze steenbergen beklimt om een zwarte trampoline op de top te plaatsen. Van bovenaf reikt de kunstenaar naar de lucht terwijl hij in de richting van een andere steenberg kijkt, in stil gesprek met de elementen. Terwijl ze stuitert, roept de trampoline de diepten van de aarde op door het omgekeerde beeld van de bergdriehoek.
Angyvir was één van de 3 laureaten van de Prijs van de Vrienden van S.M.A.K. in 2021.
12:00 – 14:00
Vrije lunch. Veurne
14:30 – 15:30
Bezoek aan De 11 lijnen. Oudenburg
Voor Elaine Sturtevant (°1924, Lakewood Ohio - 2014) was het herscheppen van iconische kunstwerken van haar favoriete kunstenaars van haar tijd een observatie van nieuwe situaties in de kunstwereld waar ze nieuwsgierig naar was. Sinds de jaren zestig vindt ze kunstwerken van zeer hechte hedendaagse Amerikaanse kunstenaars zoals Andy Warhol's Flowers en Marilyns en Jasper John's Flag opnieuw uit. In de loop van haar lange uitstekende carrière woonde Sturtevant in New York en Parijs, waar ze het grootste deel van haar tijd besteedde aan het creëren van werk, variërend van schilderkunst, fotografie, installatie, film en video, gericht op authenticiteit en originaliteit in een wereld van toenemende invloed door massale media. Op basis van haar rigoureuze en onwankelbare conceptuele gedachten ontwikkelde Sturtevant het meest radicale oeuvre van haar tijd dat zelfs vandaag de dag nog een krachtige invloed heeft op een nieuwe generatie: verwachtingen over de representatie van kunst om zeep helpen om ruimte te krijgen voor nieuw denken.
Tina Braegger (°1985, Lucerne) maakt voornamelijk grootschalige schilderijen van de iconische Grateful Dead beer. De Grateful Dead-beer, kleurrijk en psychedelisch, is het onofficiële logo van de Grateful Dead, een eclectische rockband uit de jaren 60, opgericht in de baai van San Francisco. Per ongeluk verscheen er een bug in haar photoshop, waardoor deze beer is veranderd in een motief waarmee Braegger heeft gewerkt. Sindsdien onderzoekt ze het beeld van de beer als referentiesysteem via elk medium: ze heeft het opgeblazen, vervormd, vervormd, gepixeld, gefragmenteerd, gedeconstrueerd, versneden en het motief opnieuw in elkaar gezet in talloze variaties, waarbij ze het als een modulaire kit heeft gebruikt. of een framing device, een structurerende logica om steeds weer dezelfde set regels te volgen. Braegger bewondert de conceptuele houding van Sturtevant ten opzichte van kunst. Beide kunstenaars begonnen naar een bestaand beeld te kijken en vonden het opnieuw uit. De parallelle verbinding tussen deze twee kunstenaars is de reproductieve methode en de voortdurende nieuwsgierigheid om tegen alle verwachtingen in door te gaan.
Zowel Tina Braegger als Sturtevant onderzoeken de relatie tussen origineel en originaliteit om alle regels in de kunst te doden, maar nooit nieuwsgierigheid.
16:00 – 18:00
Rondleiding in MMD. Deurle
Filmmaker en beeldend kunstenaar Manon de Boer (°1966, Kodaikanal, India) presenteert een nieuwe omvangrijke geluidsinstallatie, naast een presentatie van historisch werk van kunstenaars die resoneren met haar praktijk. Het uitgangspunt van de tentoonstelling zijn dialogen en omgevingsgeluiden uit haar meest recente film Ghost Party (2022), die ze samen met danseres en choreografe Latifa Laâbissi realiseerde in de door Juliaan Lampens ontworpen Woning Van Wassenhove. De Boer vertaalt de originele soundscape van de film, gecomponeerd door Laszlo Umbreit, naar een ruimtelijke en akoestische omgeving die zich in de grote zaal van MDD uitspreidt. Completerend op de auditieve installatie maakte de Boer een selectie van werken van stanley brouwn, Andrea Büttner, Lygia Clark, Marlene Dumas, Valeska Gert, Félix González-Torres, Agnes Martin, Louise Lawler, Sophie Taeuber-Arp en Joëlle Tuerlinckx, die stuk voor stuk bepalende figuren zijn in het oeuvre van de Boer. De geselecteerde werken gaan in op fundamentele ideeën over transformatie en creatie: door te zinspelen op de ervaring van de stem, het lichaam en objecten om ons heen, veranderen ze ons perspectief en onze perceptie.
De tweede tentoonstelling in de reeks gewijd aan de privé-collectie van Hendrik Vermeire en Arne Notebaert focust op historische voorstellingen en transhistorische verbanden. Time, and time again toont de vrijheid en breedte die een privécollectie kan bieden, met onverwachte historische juxtaposities en esthetische sprongen.
De tentoonstelling omvat werken van hedendaagse kunstenaars Giulia Andreani, Mandy El-Sayegh, Rirkrit Tiravanija en Jordan Wolfson in dialoog met Europese kunstwerken en meubilair uit de 16e en 17e eeuw en antieke Chinese en Koptische beeldhouwkunst.
Prijs (busreis + toegang musea + rondleiding): 42 euro.
Reserveer via info@vriendensmak.be. Annuleringen worden niet terugbetaald vanaf 3 weken vóór datum.
