Annika Larsson bouwde de voorbije twintig jaar een verrassend coherent oeuvre uit. Veel van haar video’s draaien rond hoe mensen zich gedragen in onze strak gedefinieerde en sterk gelaagde sociale leefwereld. In haar werk krijgen banale handelingen een haast ritueel karakter en baden ze in een beklemmende sfeer van dominantie en onderdrukking. Larsson legt een bijna exclusieve focus op de lichaamstaal van personages en filmt de handelingen die ze uitvoeren nauwgezet en tot in het kleinste detail. Hiervoor maakt ze veelvuldig gebruik van beeldcodes uit de cinema: o.a. close-ups, inzoomen, vertraagde shots en nauwkeurig gecomponeerde kadrering. Daarbij volgen diverse camerastandpunten elkaar op zonder dat scènes ooit in hun geheel in beeld komen.
