Als lid van de naoorlogse groepering ‘Jonge Belgische Schilderkunst’ is Antoine Mortier degene die het meest verwant is met het Vlaams Expressionisme. Bijgevolg mag hij terecht als abstract expressionist betiteld worden. Hoewel de Belgische schilderkunst pas vrij laat op de hoogte raakt van de vernieuwingen in de Amerikaanse kunst, en fenomenen als action-painting en colour-field painting tot in de loop van de jaren ’50 onbekend bleven, kan in het werk van onder ander Mortier toch een gelijkaardige sensibiliteit vastgesteld worden. Zijn schilderijen vertonen overeenkomsten met die van Franz Kline, waarmee ze het kalligrafische karakter gemeen hebben. Anderzijds roept het geraffineerde kleurgebruik vaak de aardgebonden tinten van het Vlaamse Expressionisme op. Mortiers werk is stoer en felbewogen, met de nadruk op elementaire fysieke kracht, uitgedrukt in symbolisch geladen tekens van intens leven en aangebracht met felle, brutale borstelstreken.
