Het werk van de Franse kunstenaar Cyprien Gaillard manoeuvreert tussen minimalisme en iconoclasme, land art en romantiek. Via uiteenlopende media verbeeldt hij topics als urbanisatie, vandalisme en de teloorgang van de modernistische utopieën. In beelden van vervallen architecturale skeletten en vervagende landschappen vangt hij het onvermijdelijke lot van de mensheid als gevolg van het verstrijken van de tijd. Gaillard toont hedendaagse architectuur als een moderne ruïne, klaar om opgeslokt te worden door de natuur. Hij plaatst bijvoorbeeld naoorlogse flatgebouwen – ooit symbool voor een utopische belofte, nu synoniemen voor maatschappelijk en stedelijk verval – in het arcadische Hollandse landschap van de zeventiende eeuw.
