Johannes Kahrs is een Duits kunstenaar die diverse media zoals tekening, sculptuur, video en installatie hanteert, maar de meeste bekendheid verwierf via zijn schilderijen. Het merendeel van Kahrs’ werk vertrekt van afbeeldingen die hem intrigeren: anonieme mainstreambeelden uit de media of foto’s van eigen hand. Hij heeft daarbij vooral interesse in (delen van) de menselijke figuur. Kahrs herwerkt de afbeeldingen: hij manipuleert ze, laat elementen weg, wijzigt de kadrering, enzovoort. Hij onderzoekt de relatie tussen ons, de toeschouwer, en het beeld. Dit onderzoek van het beeld is een nieuwe wending in de schilderkunst nadat het medium door vele critici eind jaren 1980 dood werd verklaard.
Kahrs onderzoekt de relatie beeld-toeschouwer niet enkel inhoudelijk of aan de hand van het medium, maar ook via de presentatie van zijn werk. Zo toont hij schilderijen vaak ingelijst, achter glas. Door het aanbrengen van het glas verandert het schilderij in een object. Enerzijds vergroot het glas de afstand tussen de toeschouwer en de afgebeelde scène. De toeschouwer is nu een buitenstaander die naar binnen kijkt. Anderzijds zal zijn reflectie in het glas de toeschouwer net integraal en onvermijdelijk deel laten uitmaken van het werk. Kahrs reageert hiermee tegen het valse gevoel van afstand dat er lijkt te bestaan tussen de mens en de massa mainstreambeelden die hij elke dag ziet passeren. We lijken van buitenaf de beelden te aanschouwen, maar dat is slechts een illusie. Wij maken deel uit van die beelden. Naast het inlijsten van zijn werken maakt Kahrs ook gebruik van andere technieken om dit duidelijk te maken: het beeld onder een schuine hoek schilderen of voorzien van de typische ‘visuele ruis’, doet ons beseffen dat we onmogelijk ‘veilig’
afstand kunnen houden.
