De Spaanse kunstenares Lara Almarcegui bouwde een consistent oeuvre op waarin haar fascinatie voor plekken die ontsnappen aan de vormgeving van architecten en stadsplanners centraal staat. Aan de hand van installaties, gidsen, kaarten en foto’s presenteert Almarcegui haar onderzoek naar braakliggende terreinen, vervallen huizen en volkstuinen. Haar werk focust op de fysieke materie van onze beschaving, het postindustriële landschap, de bakstenen en het cement van gebouwen en steden, de bovenste laag van de aardkorst. Almarcegui trotseert de wijdverspreide aanwezigheid van design en planning binnen stedelijke omgevingen. Zij omarmt de toevalsfactoren, de parallelle tijdservaring en spontane impulsen die sommige plaatsen voortbrengen en belichamen.
