Lee Kit is geen politiek kunstenaar, maar in het Hongkong van de 21ste eeuw is het verbeelden van het dagelijkse, het menselijke en het huiselijke voldoende om politiek te zijn. Zijn werk kan worden gezien als een esthetisch onderzoek naar menselijke emoties die hij beschouwt als de unieke gemene deler in een geglobaliseerde en tegelijk verdeelde wereld. Met zijn ‘situaties’ of ‘settings’ gaat Lee Kit in tegen de traditionele schilderkunst uit zijn opleiding. Hij breekt de tweedimensionaliteit ervan open en voegt licht, kleur, perspectief, compositie en textuur – ook kenmerkende bestanddelen van de schilderkunst – toe, zodat ruimtelijke installaties ontstaan. De picturale ruimte van een schilderij wordt bij Lee Kit een echte ruimte.
