Martial Raysse studeerde aan de Faculté des Lettres van Nice. Zijn doel was schrijver worden maar uiteindelijk koos hij voor schilderkunst. Yves Klein en Arman waren jeugdvrienden van hem. Begin jaren ’60 stond Raysse mee aan de wieg van het nouveau réalisme en maakte hij vooral assemblages met plastic gebruiksartikelen. Enkele jaren later ontstonden zijn eerste vrouwenportretten. Hij realiseerde ze met behulp van geprojecteerde foto’s en vulde ze soms aan met neonlicht. In de jaren ’70 en ’80 bleef de kunstenaar zich heruitvinden en werkte hij vooral met eenvoudige materialen in een meer tactiele stijl.
