Salam Atta Sabri is een van de belangrijkste Iraakse kunstenaars van zijn generatie. Hij is opgeleid als keramist, maar maakt ook sculpturen, schilderijen en tekeningen. Hij woonde zestien jaar in de Verenigde Staten. Tijdens zijn verblijf studeerde hij aan de California State University in Los Angeles, alvorens naar Jordanië te verhuizen. Toen hij in 2005 naar zijn geboortestad Bagdad terugkeerde, was de situatie er bijzonder precair: conflicten tussen milities, extreem geweld, politieke instabiliteit, corruptie en chaos. Bij gebrek aan basismateriaal om keramiek te maken, begon Atta Sabri te tekenen. Zijn beeldtaal omvat zowel modernistische elementen als motieven uit de oude beschavingen van het gebied tussen de Tigris en de Eufraat.
Atta Sabri's terugkeer naar Bagdad is een rode draad doorheen de vele tekeningen die hij sinds 2005 maakt. Daarin tracht hij de immense en tegenstrijdige veranderingen, alsook de corruptie, het voortdurende geweld en de politieke instabiliteit waarin zijn land is terechtgekomen, te vatten, te interpreteren en kritisch te benaderen. Vanwege een tekort aan teken- en schildersmaterialen in Irak, creëerde hij deze werken aanvankelijk met potloden die hij van zijn dochters leende. Vanaf dat moment maakte Atta Sabri letterlijk honderden tekeningen, die zowel fungeren als een persoonlijk visueel archief en als een dagboek van de ontwikkelingen in Bagdad en Irak. De tekeningen getiteld Letters to my Father (2010 - 2019) zijn integraal gepubliceerd in het gelijknamige boek en kunnen gezien worden als visuele brieven met tekstuele invoegingen, gericht aan een geliefde vader. Ze vormen een intieme – zowel biografische als historische – momentopname van een eenrichtingsgesprek tussen de kunstenaar en zijn vader, een combinatie van dagboekelementen en correspondentie.
Het werk van Salam Atta Sabri was opgenomen in Invisible Beauty, de tentoonstelling in het Iraaks paviljoen op de 56e Biënnale van Venetië en werd al meermaals in S.M.A.K. getoond.
