Thomas Bogaert volgde de opleiding Animatiefilm aan het KASK te Gent. Gefascineerd door beweging, leerde hij hier schilderen op veeleer filmische manier. Een van zijn leermeesters Raoul Servais benoemde het werk van Bogaert als “Een voorbeeld van trefpunt tussen de cinematografie en de schilderkunst; niet als bewegende schilderkunst, maar eerder als een geschilderde beweging”.
Beweging staat centraal in het werk van Bogaert. Hij registreert deze door middel van een 8mm-camera, en legt hiermee veelal eenvoudige taferelen vast. Soms worden deze bewegende beelden deel van het werk, zoals de filmpjes die hij maakte van een rode kabelbaancabine. Deze projecteerde hij op verschillende ondergronden die allen een berglandschap verbeeldden. De overelkaargeschoven beelden worden zo samengevoegd tot één kloppend beeld en het feit dat één van de twee stilstaat en de ander beweegt is niet storend, aangezien de berg een van zichzelf immobiel object is en de kabelbaan logischerwijze door dit berglandschap beweegt.
In de meeste gevallen zijn het echter uit de films onttrokken beelden die de basis van het werk vormen. Deze filmstills krijgen vaak een bijna abstract karakter door de vastgelegde beweging die ze voorstellen en door eventuele uitvergroting van de beelden. Bogaert bewerkt ze op verschillende manieren verder, door ze op een stevige ondergrond te bevestigen en ze vervolgens te emailleren, te vernissen of te bedekken met een laag polyester. Op die manier worden de beelden tot voorwerp gemaakt en wordt er meer afstand gecreëerd tussen beeld en toeschouwer. Deze afstand wordt nog versterkt wanneer Bogaert de oorspronkelijke filmpjes met een super-8 camera met telelens maakt en dit benadrukt door de beelden in cirkelvorm te presenteren.
