Thomas Hirschhorn behoort – samen met geestes- en generatiegenoten als Thomas Schütte, Pierre Huyghe en Rirkrit Tiravanija – tot de meest toonaangevende hedendaagse beeldhouwers van de laatste twintig jaar, die vanaf midden jaren 1990 internationaal doorbraken en het medium sculptuur radicaal herdachten in functie van een steeds pluriformer wordende werkelijkheid. Hirschhorn werd bekend met zijn typische, vreemdsoortige constructies en all over installaties uit goedkoop wegwerpmateriaal zoals karton, plastic, tape en zilverpapier, rijkelijk voorzien van tekst- en beeldfragmenten en gelardeerd met allerhande vervormde voorwerpen, die samen geassembleerd worden tot één grote, indrukwekkende, de ruimte vullende collage. Meestal worden deze installaties voorzien van in het oog springende slogans en aforismen, die niet zelden controversieel van aard zijn. Hirschhorn is immers een kunstenaar van grote woorden, die in interviews, brieven naar curatoren en vrienden en in zelf geschreven teksten voortdurend uitspraken doet over zijn positie als kunstenaar en de plaats van zijn werk binnen de kunst-, maatschappelijke en politieke wereld.
Hirschhorns werk creëert plaatsen van formeel en intellectueel experiment, waar gewerkt wordt rond de vele betekenissen, fenomenen, overtuigingen en ideeën die circuleren in de hedendaagse culturele en maatschappelijke werkelijkheid.
