Sans titre

NL – ‘Sans Titre’ is een vrij vroeg werk van Walter Swennen, waarin zijn interesse voor taal vanuit psychoanalytisch oogpunt voelbaar is. Het doek werd niet ingelijst en is los op de muur bevestigd, wat kenmerkend is voor Swennens schilderkunst uit die tijd. De kunstenaar voert drie banale figuratieve motieven op: een bril, een hondenkop en een stapel houtblokken. Het is aan ons om de eventuele verbanden ertussen te ‘lezen’, ondanks dat de motieven geen enkele logische relatie met elkaar lijken te hebben. Swennen legt op een visueel poëtische manier de link tussen beeld en taal, waarbij beeld kan omslaan in woord en omgekeerd. Het werk doet denken aan een rebus. Maar als er al een ‘oplossing’ is, lijkt ze surrealistisch of absurdistisch te zijn. Duidelijk is dat het beeld niet op een rationele manier kan worden geïnterpreteerd.

ENG – 'Sans Titre' is a rather early work by Walter Swennen, in which his interest in language can be felt from a psychoanalytical point of view. The canvas was not framed but was attached directly to the wall, which is characteristic of Swennen’s painting style from that period. The artist presents three commonplace allegorical motifs: a pair of glasses, a dog's head and a pile of logs. The motifs seem to have no logical relationship with each other. It is up to us to 'read' any links between them. In a visually poetic way, Swennen lays the link between image and language, where image can turn into word and vice versa. The work is like a rebus. But if there is a 'solution', it turns out to be surrealistic or absurdist. It is clear that the image cannot be interpreted in a rational way.

FR - ‘Sans titre’ est une oeuvre assez précoce de Walter Swennen, où on perçoit son intérêt pour le langage d’un point de vue psychoanalytique. La toile n’est pas encadrée et est fixée librement au mur, ce qui caractérise la peinture de Swennen à cette époque-là. L’artiste représente trois motifs figuratifs banals: une paire de lunettes, une tête de chien et un tas de blocs en bois. Les motifs ne semblent pas avoir de relation logique entre eux. Il nous appartient de ‘lire’ les éventuels liens qui les unit. Swennen établit d’une manière visuellement poétique le lien entre l’image et le langage, où l’image peut se convertir en mots et inversement. L’oeuvre fait penser à un rébus. Mais s’il existe une solution, elle semble surréaliste et absurde. Il est clair que l’image ne peut être interprétée de manière rationnelle.