Vlakbij de zijingang van het S.M.A.K.-café staat een nieuw werk van Rein Dufait: Malkolos, een in situ sculptuur.
Over de kunstenaar
Het werk van Dufait (°1990) cirkelt rond de tegenstelling natuur-cultuur, een tegenstelling die hij ongedaan wil maken. Het maak- en groeiproces is een elementair en noodzakelijk proces om tot een werk (een idee) te komen. De arbeid blijft zichtbaar waardoor de werken beademd worden en de adem een vrije baan krijgt, hij brengt het werk van de maker naar de kijker, transformeert het van een werk naar een levend ding.
Zoals de tijd in de natuur zichtbaar is, zo ook in dit oeuvre. De werken zijn delicaat en licht, al zijn de materialen soms zwaar en log. De kunstenaar heeft het talent om een vrolijkheid, beter: een blijheid, in de vormen te steken. Een levenswil en levensvreugde. De werken zijn daardoor niet statisch, maar levendig gemaakt door het procesmatige van de arbeid en de verwantschap met natuurlijke vormen. Naast en in de natuur creëert de kunstenaar een wereld waarbinnen de objecten vragen om precies op deze manier te worden getransformeerd. Make it new. Wat niet was, wordt na het tonen evident.
Over de sculptuur
Malkolos, in situ S.M.A.K. Gent, 2016
(hoogte 4 meter, diameter 45 cm, cement, touw en kartonnen dozen, verankerd met ijzeren staven)
Kartonnen dozen met mortel, de dozen met touw samengebonden, de dozen op elkaar gestapeld. De eerste, met mortel gevuld, vormt de grondsokkel. Erop wordt een tweede geplaatst, die aan de onderkant open is en voor de helft over de doos eronder schuift. Ook hierin wordt mortel gegoten. Doos na doos wordt op elkaar geplaatst en met mortel gevuld. Elke doos vormt een sokkel voor de volgende doos. Het karton wordt een mal, een open hand voor de mortel, de mortel een grond- en een groei-element.
Omdat de mortel moet harden vooraleer een volgende laag kan worden toegevoegd, is het een traag proces en een zich aanbieden aan de natuur. Het werk bouwt zichzelf op, wordt gelaagd als de ringen van een boom en is, al tijdens het maakproces, overgeleverd aan de elementen.
Het werk is breekbaar, ondanks de steen geworden mortel. Een haast onaanraakbare nabijheid die vraagt om aangeraakt te worden; een breekbaarheid in de bruutheid. Het beeld verhoudt zich tot andere vormen, niet in concurrentie, maar als een cultuurvorm naast andere artefacten en natuurlijke vormen. We zien een mal die leven wordt.
Het cement (de aarde, de grond) en het water (de zee, de regen) vormen de mortel. Zuurstof (de lucht) zorgt voor een samenspel. Zelfs gehard blijft dit beeld een natuurlijk product. De regen brengt organismen mee, de wind zaait mos, bladeren vormen humus. Wanneer zijn maker verdwenen is, groeit het beeld verder door als een ding tussen de andere dingen te staan. Zoals een tak van een boom de groei toont en is, zo is ook het zichtbaar gebleven karton een structurerend en fragiel element. Kwetsbaarheid behoort tot het leven. Sporen tonen het leven.
Het beeld zal leven. Het dode materiaal zal voeding geven aan de omgeving. Vogels zullen het artefact als een drinkplank gebruiken. De bladeren van de bomen zullen zich in het beeld nestelen. De zon zal delen verschroeien en uitdrogen. Barsten zullen transformeren tot insectenholen. Wat de natuur ons geeft, wordt teruggeschonken.
Editie
Elk jaar nodigen de Vrienden v/h S.M.A.K. enkele kunstenaars uit om een editie te creëren. Bij aankoop van een editie word je automatisch Vriend en help je mee aan de uitbreiding van het museum en zijn collectie. Speciaal voor de Vrienden maakte ook Rein Dufait een editie.
