Naked existence

Ze ontkennen deze vooruitgang voor ons biologisch erfgoed niet, maar anticiperen erop, proberen ons ervan bewust te maken.Sinds eind jaren tachtig tot voor kort werkte Deschuymer samen met Koen Wastijn. De sculpturen zijn als een kritische benadering van de verwezenlijkingen van wetenschap en techniek, vooral op het vlak van klonen van levende wezens.

Als kunstenaarsduo Wastijn & Deschuymer namen ze deel aan talrijke tentoonstellingen. Met behulp van een fotokopieermachine maakten ze prints van dieren of lichaamsdelen. Dode dieren, reptielen, schedels uit natuurhistorische musea werden in grote oplage en op ware grootte gemodelleerd in fel gekleurde plastiek of brons. Lichamen van dode dieren werden toegeëigend en getransmuteerd in kleurrijke en aantrekkelijke materie. Sinds een paar jaren is Johan Deschuymer zijn eigen weg gegaan. Voor zijn eerste project bezocht hij dagelijks de slachthuizen in Anderlecht waar hij afgietsels maakte van muilen van geslachte koeien. Sinds begin 2000 werkt hij in ziekenhuizen en natuurkundige musea: interessante depots van dode dieren en mensen. Van dit ‘dode materiaal’ maakt hij afgietsels in lood (de zwaarte van de dood) of was (het tastbare, aantrekkelijke) en benoemt hen met hun archiefnummer. De reeks ‘foetussen’ telt momenteel een dertigtal sculptuurtjes. Het zijn allen menselijke foetussen uit verschillende periodes, uitgevoerd in was en op ware grootte. Het visuele is voor Deschuymer van groot belang en hij heeft vooral oog voor details zoals de juiste dosering van kleurpigment en materie. Johan Deschuymer omschrijft zijn werk als ‘klonen’, als "vormen die zich natuurlijk en ongeremd aan je opdringen". Onze waarneming ervan is een combinatie van afkeer en fascinatie. Met het modelleren van de foetussen speelt de kunstenaar in op genetische manipulatie, op de talrijke hulpmiddelen bij voortplanting en de onschuld van deze lijkjes. Hun ogen zijn gesloten, ze zijn geïsoleerd en anoniem tot archiefnummer herleidt, hebben de tijd niet gehad een identiteit aan te nemen, zijn buitengesloten in onze maatschappij. Ze zijn jong en ook zeer oud. Elk werkje is een afzonderen, een confrontatie met de ‘sculpturaal’ dichtste benadering van onze verste herinnering. Ze vragen om meegenomen te worden in de geest, ze nestelen zich binnenin ons hoofd. Het SMAK presenteert een kleine sculptuur dat deel uitmaakt van de reeks ‘het naakte bestaan’ (2000). Het model is een mannelijke foetus uit het Koninklijk Museum voor Natuurwetenschappen te Brussel uit 1938 en werd uitgevoerd in synthetische was (hoogte 20cm). De kloon dateert uit 2000.