Met de tentoonstelling rond Dara Birnbaum wordt de retrospectieve lijn verder doorgetrokken die ondertussen een vast gegeven geworden is in het programma van het museum.
Het hoeft niet meer gezegd dat de tumultueuze jaren '60 heel wat teweeg gebracht hebben op sociaal-maatschappelijk vlak. De evolutie binnen de kunst was navenant. De kunstenaar verschoof zijn aandacht van borstel en doek of hamer en beitel naar het eigen lichaam. Performances en Body Art kwamen op de voorgrond te staan, video en televisie lieten ons zien hoe(ver soms) de kunstenaar zijn grenzen verkende. Vito Acconci, Dennis Oppenheim, Dan Graham en Bruce Nauman waren een aantal van de grote voortrekkers.
Met de tentoonstelling rond Dara Birnbaum wordt verder de retrospectieve lijn doorgetrokken die ondertussen een vast gegeven geworden is in het programma van het museum. Na Paul McCarthy komt een ander facet van het onderzoek naar representatie aan bod. Minder spitant dan wel sterk emotioneel geladen, brengt Dara Birnbaum een hoogst kritisch inzicht in de (Amerikaanse) samenleving en vooral in de wijze waarop die door televisie in beeld gebracht wordt. De prominente aanwezigheid van de vrouw als emotioneel wezen maakt haar werk als feministisch interpreteerbaar. Toch, en dit in tegenstelling tot andere generatiegenoten, gaat Birnbaum niet diametraal in tegen een door testosteron aangetaste mannen-maatschappij. Het is een volgehouden zoeken naar een herdefiniëren van wat het kan betekenen vrouw-zijn in een steeds sneller evoluerende, door beelden overladen wereld. Birnbaum beschouwt het als een uitdaging om met nieuwe audio-visuele technieken een sterke en onderbouwde commentaar te formuleren zowel op politiek als op sociaal maatschappelijk vlak. Niettegenstaande ze opgroeide in een klimaat van politieke crisis (Vietnam, J.F. Kennedy en Martin Luther King) behield ze haar peilloze gevoel voor romantiek.
Parallel aan de tentoonstelling wordt een retrospectief boek ontwikkeld dat een volledig beeld zal brengen van Birnbaum's werk. Op basis van het persoonlijke archief en met onuitgegeven, substantieel materiaal wordt het verhaal verteld van een kunstenaar, als vrouw met een onverdroten hang naar kennis en inzicht. De verschillende invalshoeken zullen uitgediept worden door o.m. Michael Newman, Johanna Burton, Diedrich Diedrichsen, Hans Ulrich Obrist, Sigrid Adorf, Sanford Kwinter en Olaf Möller.
