Een visual performance door Carlos Caballero bij de muziek van Live at Bimhuis.
Hier, nu
We worden gedreven door een drang om te definiëren, een verlangen naar duidelijkheid, de zaken op orde willen stellen. We willen graag weten wat we kunnen verwachten. Aan de andere kant, dit is de 21e eeuw en onze veronderstellingen worden voortdurend op de proef gesteld. Je kunt het gewoon negeren of je kunt het gaan omarmen, je laten overweldigen door de hedendaagse chaos en je er misschien zelfs door laten inspireren. Warped Dreamer biedt de passende soundtrack voor deze inspanningen.
Live At Bimhuis gaat deze duizelingwekkende uitdaging aan: met geïmproviseerde muziek die uit zijn voegen barst, stijlgrenzen tart en de luisteraar provoceert door hem mee te lokken in een uitdagend, sonisch labyrint.
Vier stemmen, verbonden
Teun Verbruggen en Jozef Dumoulin zijn reeds partners in een lange reeks bands/projecten, waaronder het internationale Bureau of Atomic Tourism en een bejubelde samenwerking met Keiji Haino. Hun geïmproviseerde stijl kan onder de experimentele kant van de Belgische jazz geplaatst worden.
Technologische overdrive
Door gebruik te maken van een adembenemende variëteit aan elektronica en effecten creëert de band uitgebreide soundscapes die zich bewegen van ingetogen, etherische momenten tot dichte, intergalactische trips die je introduceren in nieuwe postindustriële werelden met een bijna fysieke, angstaanjagende intensiteit.
Live At Bimhuis is muzikale de/constructie op zijn best. Het is een combinatie van ruimteverkenning, creatieve transformatie en futuristisch ritualisme.
Carlos Caballero‘s works seem to manifest an extreme metaphysical rigor, although the ineffable of his shapes breaks up the contours, which seem to sink into the pictorial background, so that, even their perimeter proves to be mobile, and in fact these spots of color appear to move, almost to change into each other, simultaneously weaving to proclaim the indecipherable form. Carlos Caballero’s pictorial avant-scène, oscillating between almost conventional grid systems, seemingly expressionist symbols, modernist abstractions, ludic extravagances and geometric shapes, it definitely stages a meticulous and reflective, vast and autonomous work. Through this perpetual process of making and unmaking, his works escape the traditional frames, thus creating their own logic in which the inner movements follow each time independent rhythms. All the elements witch assemble each work can be seen, as a set of esoteric representations, hermetic images, emblematic objects and abstract diagrams, waiting to be decoded.
