On Painting: Talks by Day, Performances by Night

15:00 - Lezing door Lydia Yee

Lydia Yee, onafhankelijk curator en curator van Radical Figures: Painting in the New Millennium (Whitechapel Gallery, Londen, 2020), zal vertellen over haar curatoriële carrière, met onder meer tentoonstellingen als Mary Heilmann: Looking at Pictures (2016), Radical Figures (2020) en Nature Painting Nature (2024).

16:00 - Paneldiscussie

Discussie over de huidige staat van de schilderkunst – schilderkunst in relatie tot technologie en sociale media, de terugkeer van de menselijke figuur en de transformatie van het medium – met Lydia Yee, Martin Herbert (onafhankelijk schrijver en criticus, Berlijn) en Manuela Ammer (hoofd curator en hoofd conservator bij mumok, Wenen; medecurator van Painting 2.0: Painting in the Information Age, Brandhorst Museum, München, 2016). Gemodereerd door Ben Luke, redacteur en podcaster bij The Art Newspaper.

18:00 - Kunstenaarsgesprek

Che Go Eun, Melissa Gordon en Jannis Marwitz — drie kunstenaars uit Painting After Painting — gaan samen met een van de curatoren van de tentoonstelling in gesprek over de thema's van de dag, zoals die door het vorige panel zijn uitgewerkt, en hoe die thema's terugkomen in hun eigen kunst.

19:30 - Dieter Durinck, Jan Laroy en ijf Boullet – Solina Lapsus

Door krachten en synthesizers te bundelen, brengt Solina Lapsus sfeervolle en melodieuze klanken die puur geïmproviseerd zijn, maar toch transformatief.

20:00-22:00 - Che Go Eun's nail salon

Laat je vingertoppen transformeren tot kleine kunstwerken.

20:00 - Victoria Palacios, Simon Joostens, Mathilde Chaize en Loverman — Double Contact

Een collectieve voorstelling waarin aanraking, precisie en verstoring worden verkend aan de hand van choreografie geïnspireerd op de logica en terminologie van carambolebiljart.

20:30 - Vincent Geyskens en Gerard Herman

Een poëzievoordracht begeleid door geluidsinterventies.

21:00 - William Ludwig Lutgens en Kaspars Groševs — A Joy Sauce in the Belly

Een collectieve woord- en dansvoorstelling, waarin groteske beelden en absurd theater worden gecombineerd om na te denken over verleiding, verzet en de dynamiek van ideologie en fantasie.

21:30 - Matthieu Ronsse, Karel Thienpont en Louise Delanghe

Deze drie kunstenaars, die deel uitmaken van Painting After Painting, zullen hun liefde voor schilderkunst en geluid delen in een experimentele setting waarin hun artistieke stijlen samenkomen.

Lydia Yee is een in Londen gevestigde curator, kunsthistorica en museumadviseur. Ze is momenteel directeur van Muara Arts, senior curator bij YDP en lid van de externe faculteit van New Curators. Yee heeft curatorfuncties bekleed bij de Whitechapel Gallery (hoofdconservator), Barbican Art Gallery en The Bronx Museum of the Arts. Ze is ontvanger van de Asian Cultural Council Individual Fellowship (2024-2025) en lid van de jury van de Turner Prize (2024). Ze was medecurator van Frieze Talks (2018-2019) en de British Art Show 8 (2015-2017).

Martin Herbert, wonend in Berlijn, is kunstcriticus en adjunct-hoofdredacteur van ArtReview. Hij heeft onder meer geschreven voor Artforum, frieze, Art Monthly, Texte zur Kunst, Spike en Mousse. Zijn catalogusessays zijn verschenen in publicaties voor het MoMA, de Serpentine Gallery, Kunsthalle Basel, de Hayward Gallery en de Biënnale van Venetië. Tot zijn boeken behoren The Uncertainty Principle (2014), Tell Them I Said No (2016) en Unfold This Moment (2020). In 2017 was hij jurylid van de Turner Prize en in 2019 was hij curator van de groepstentoonstelling Slow Painting.

Manuela Ammer is hoofdconservator bij mumok – Museum moderner Kunst Stiftung Ludwig Wien, waar ze tentoonstellingen organiseerde zoals Liliane Lijn: Arise Alive (2024), Benoît Piéron: Monstera Deliciosa (2023), The Animal Within: Creatures in (and outside) the mumok Collection (2022, samen met Ulrike Müller), Steve Reinke: Butter (2020), Pattern and Decoration: Ornament as Promise (2019), Bruno Gironcoli: Shy at Work (2018), Painting 2.0: Expression in the Information Age (2016, samen met Achim Hochdörfer, David Joselit en Tonio Kröner) en Ulrike Müller: The old expressions are with us always and there are always others (2015). Ammer heeft gewerkt als gastdocent en lector aan de Universiteit voor Toegepaste Kunsten in Wenen en de Universiteit der Kunsten in Berlijn, heeft geschreven voor tijdschriften als Frieze, Texte zur Kunst en Parkett en heeft talrijke kunsthistorische publicaties geredigeerd. Momenteel bereidt ze in het mumok een tentoonstelling voor over het werk van de Oostenrijkse schilder Tobias Pils.

Ben Luke is criticus en omroepmedewerker. Hij is redacteur bij The Art Newspaper en presenteert de podcasts A brush with…, waarvan inmiddels meer dan 100 afleveringen zijn verschenen, en The Week in Art, waarvan inmiddels meer dan 300 afleveringen zijn verschenen. Van 2009 tot 2024 was hij kunstcriticus bij de London Evening Standard. Hij is regelmatig te gast bij Front Row op BBC Radio 4 en The Globalist op Monocle 24. Ben heeft bijgedragen aan boeken over uiteenlopende kunstenaars als Phyllida Barlow, Glenn Brown, Michael Craig-Martin, Mark Dion, Matthew Krishanu, George Shaw en Jiro Takamatsu. Ben werd geselecteerd voor de rubriek Critics' Critics van Artforum's Best of 2024. Zijn boek, What is art for? Contemporary artists on their influences, inspirations and disciplines, met 25 interviews uit de serie A brush with... en nieuwe teksten is nu verkrijgbaar en wordt uitgegeven door HENI.

Che Go Eun woont en werkt tussen Seoul en Brussel. Oorspronkelijk opgeleid in traditionele Koreaanse schilderkunst, integreert ze digitale collages, tekeningen, afdrukken, 3D-modellen, AI en XR om menselijke relaties te verkennen via een samenspel van oude en nieuwe technologieën. Ze behaalde een BA in Visual Arts aan de Sejong University in Seoul en een MA in Fine Art aan de HKU University of the Arts Utrecht. In 2018 werd ze tevens laureaat aan het HISK (Gent). Geïnspireerd door een verscheidenheid aan bronnen — zoals traditionele verhalen, folklore, anime, videogames en religieuze iconografie — verkent Che Go Eun thema’s als gender, culturele diversiteit en moraliteit. Haar recente tentoonstellingen waren onder meer te zien in Kunsthal Extra City (Antwerpen), HISK (Gent) en BOZAR (Brussel).

Melissa Gordon (°1981, Cambridge, MA, VS) is een Amerikaanse kunstenaar die in Brussel woont. Ze staat bekend om haar werk als schilder en printmaker, waarbij ze focust op de relatie tussen abstractie en representatie. Gordon combineert vaak elementen van schilderkunst en zeefdruk om de verborgen structuren van beelden en tek- sten te onthullen, zoals in haar serie ‘Material Evidence’. Haar werk bevat verwijzingen naar kunstgeschiedenis, waaronder de modernistische schilderkunst door onder andere het gebruik van gridstructuren. In haar werk komen thema’s als feminisme en auteurschap sterk naar voren — ze was ook medeoprichter van LABOUR, een feminis- tisch kunsttijdschrift. Gordon studeerde aan het Rhode Island School of Design en had residenties bij De Ateliers (Amsterdam) en WIELS (Brussel). Ze exposeerde wereld- wijd, met tentoonstellingen in Towner Gallery (Eastborne), Spike Island (Bristol), Kunsthall Oslo en Marianne Boesky Gallery (New York).

Jannis Marwitz (°1985, Nürnberg, Duitsland) is een schilder die Europese artistieke tradities — van de oudheid, renaissance en barok tot de oude meesters, het expressionisme en surrealisme — moeiteloos vermengt met hedendaagse elementen. Hij studeerde aan de Hochschule für Bildende Künste in Hamburg en de Städelschule in Frankfurt. Marwitz’ creatieve proces omvat een diepgaande verkenning van Europese kunst en literatuur, die als inspiratie dienen voor zijn kenmerkende werken. Hij speurt nauwgezet in boeken naar verfrecepten en verdiept zich in de verhalen en personages uit de Europese canon. Zijn diepe respect voor historisch vakmanschap gaat hand in hand met zijn streven naar vernieuwing en originaliteit. Door elementen uit de kunstgeschiedenis te ontleden en opnieuw samen te voegen, creëert Marwitz een unieke beeldtaal die het oude en het nieuwe met elkaar verbindt. Dit resulteert in werken waarin zowel traditie als moderniteit tot uitdrukking komen. Marwitz’ werk was te zien in het Dortmunder Kunstverein (Dortmund), A Tale of A Tub (Rotterdam), het Museum Dhondt-Dhaenens (Deurle), Ludwig Forum (Aken) en op diverse andere locaties in Europa en Noord-Amerika.

Vincent Geyskens (°1971, Lier, België) is een veelzijdig kunstenaar die de status van de schilderkunst in een beeldoverschoten samenleving onderzoekt. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen, HISK (Antwerpen), Rijksakademie (Amsterdam) en KU Leuven. Sinds 2008 is Geyskens professor aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Zijn oeuvre omvat schilderijen, collages en tekeningen die variëren van figuratief tot abstract. Zijn werk werd tentoongesteld in S.M.A.K., M Leuven, BOZAR (Brussel) en Thomas Erben Gallery (New York).

William Ludwig Lutgens (°1991, Turnhout, België) staat bekend om zijn gedurfde en provocerende werken waarin hij schilderkunst, tekenkunst en installaties combineert. Hij studeerde aan Sint Lucas in Antwerpen en ontwikkelde een eigen beeldtaal die gekenmerkt wordt door een scherpe, satirische ondertoon. Lutgens onderzoekt vaak sociale en politieke thema's met humor en kritische reflectie. Zijn werk werd tentoongesteld in M HKA (Antwerpen), De Warande (Turnhout), De Garage (Mechelen) en CIAP (Hasselt).

Victoria Palacios nodigde Simon Joostens, Mathilde Chaize en Loverman uit om samen met haar een performance te bedenken en te creëren. Het brengt het werk van vier kunstenaars samen: een beeldend kunstenaar, performers en muzikanten. De groep wordt gevormd door een gedeeld verlangen naar abstractie, lichaam en sonore mythologieën. Experimenteren en aandacht voor de locatie maken deel uit van de onderzoeksaanpak van de groep, die voor elke voorstelling een mutatie en een originele creatie wil bedenken, waarbij de vier lichamen zich ontvouwen tot incarnaties en variaties van de lichamen en personages worden.

Solina Lapsus is Dieter Durinck, Jan Laroy en ijf Boullet. Door hun krachten en synthesizers te bundelen, creëren ze sfeervolle en melodieuze klanken. Alle opnames die ze maken zijn puur geïmproviseerd, “we kunnen de muziek die we spelen niet schrijven, lezen of reproduceren”, maar toch transformatief. “Solina is het merk van het elektrische orgel dat ik bespeel en lapsus heeft verschillende betekenissen, maar voor mij betekent het verdwalen in verkenning. Maar nog belangrijker is dat Solina Lapsus leuk is om uit te spreken”.