13:00 - 14:30
Rondleiding in S.M.A.K.:
Rose Wylie (°1934, Hythe) geniet vandaag internationale erkenning als een belangrijk figuratief schilder. Haar omvangrijke oeuvre verbeeldt onderwerpen uit onder meer literatuur, cinema, mythologie en celebrity-cultuur. Aangetrokken door een ‘eerlijke’ taal, put de kunstenaar uit clichématige zowel als vergeten en overziene beeld- en verteltradities. Deze brede kennis van culturele productie verweeft ze op eigenzinnige wijze met observaties en herinneringen die een jeugdige verwondering voor het alledaagse oproepen.
Wylie’s composities bezitten een grote visuele intensiteit. Ze zijn onderbouwd door vormelijke vraagstukken die zich oplossen in ongedwongen associaties, merkwaardige schaalvervormingen en verrassende gezichtspunten. Dit complexe picturale proces, waarin de observatie van de gekende wereld leidt tot de creatie van een nieuwe, verleent haar schilderijen een speels en uitgesproken karakter. Deze tentoonstelling betreft de eerste museumpresentatie van Wylie’s werk in België en zal bestaan uit een nieuwe reeks schilderijen.
14:30 - 15:00
Koffiepauze
15:20 - 16:00
Bezoek aan Tatjana Pieters gallery:
16:15 - 17:15
Atelierbezoek:
Op het eerste zicht lijken de schilderijen van Ritsart Gobyn (°1985) een willekeurige verzameling van sporen van een creatieproces te zijn. Verfspatten en vegen bedekken ongeprepareerde stukken linnen, waarop allerlei collage elementen zoals stukjes tape, kleurige papiersnippers of post-its zijn bevestigd. Hier en daar duikt er een fragment van een landschap op als een stukje van een landschapsfoto of zelfs van een bestaand schilderij. En af en toe is het ruwe linnen zelf op een witte ondergrond bevestigd, waardoor het op haar beurt een collage-element wordt. De tijdelijkheid van de tape en de vrijblijvende compositie van losjes bevestigde snippers en beeldfragmenten lijken een onafgewerktheid te suggereren. Een onafgewerktheid die de toeschouwer confronteert met het creatieproces dat een schilderij doorloopt voor het zichzelf aan de toeschouwer openbaart. De perceptie kantelt echter als blijkt dat de tape en de papiersnippers en zelfs de plooien in het doek geschilderde trompe l’oeils zijn. Ritsart Gobyn hanteert de trompe l’oeil als een beeldstrategie om de kijker, via de illusie van een resultaat, bewust te maken van het creatieproces. Op die manier wordt trompe l’oeil in plaats van een kwestie van gezichtsbedrog en effectbejag een zoeklicht in het artistieke proces zelf, en bevraagt het de ‘status’ van het schilderij als beeld en als object.
