Daniel Buren is een vertegenwoordiger maar tegelijk ook criticus van de ‘institutionele kritiek’, een tak van de conceptuele kunst die eind jaren ‘60 opkwam. Zijn werk is herkenbaar aan het bekende strepenmotief: stroken van steevast 8,7 cm breed, die de kunstenaar al sinds 1965 zijn ‘outil visuel’ noemt. Dit ‘visuele gereedschap’ integreert Buren niet alleen op plekken waar kunst wordt getoond maar ook in het straatbeeld, bv. op gebouwen, etalages, bussen en reclameborden. Doelbewust heft hij zo de grenzen tussen atelier, galerie, museum en buitenwereld op. Als ‘institutioneel kritisch’ kunstenaar blijft Buren zich tot vandaag hardnekkig verzetten tegen de codes, normen en waarden van het kunstcircuit.
