Pour le français, cliquez ici.
David Byrd is een Amerikaanse kunstenaar, afkomstig van Springfield, Illinois. Gedurende vele jaren leefde hij vrij afgezonderd in een zelf verbouwd huis in de Catskills, in Upstate New York. Hoewel hij zeer productief was als kunstenaar, toonde hij zijn werk nauwelijks aan de buitenwereld. Slechts een paar maanden voor zijn dood, in 2013, stelde hij voor het eerst en met succes tentoon dankzij een toevallige ontmoeting met een voorbijganger. Nadien nam de David Byrd Estate het beheer van zijn werk over.
Byrd had een bewogen kindertijd. Als gevolg van de geestelijke gezondheidsproblemen van zijn vader en de financiële gevolgen die dit voor het gezin veroorzaakte, groeide hij op in pleeggezinnen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij als jonge rekruut opgeroepen door het Amerikaanse Leger maar vulde hij er, vanuit een persoonlijke interesse voor kunst, vooral vele schetsboeken met tekeningen van marines en portretten van zijn collega-matrozen en -officieren. Na zijn terugkeer als oorlogsveteraan volgde hij een kunstopleiding, eerst in Philadelphia en later aan de Ozenfant School of Fine Arts in New York City bij de Franse schilder Amédée Ozenfant, die een invloedrijke mentor werd.
Om als kunstenaar te kunnen overleven, nam David Byrd in de jaren 1950 allerlei tijdelijke baantjes aan. Zo kwam hij in 1958 in een veteranenziekenhuis in Montrose terecht als psychiatrisch verzorgende. De dagelijkse gebeurtenissen in de afdeling, het gedrag van de patiënten en beelden uit zijn woon- en werkverkeer vormden de inspiratiebron voor zijn karakteristieke schilderijen van de komende dertig jaar. In 2020 werd dit oeuvre samengebracht in de publicatie ‘Montrose VA, 1958 – 1988’ die naast een kunstenaarsboek ook een sociale aanklacht tegen de geïnstitutionaliseerde behandeling van geesteszieken genoemd kan worden.
Tijdens zijn pensioenjaren zette Byrd zijn werk als kunstenaar verder. Hij startte met het maken van een serie houten sculpturen waarin hij gevonden voorwerpen combineerde en schilderde doeken op basis van wat hij zich herinnerde uit het verleden en van dag tot dag beleefde.
