Douglas Huebler richt zich vanaf 1967 volledig op conceptuele kunst en wordt één van haar belangrijkste vertegenwoordigers. Huebler wil tot beelden komen waarvan de visuele ervaring samenvalt met de ervaring van de werkelijke omgeving, de bron van die beelden. Om deze reden geeft hij zijn werken vorm als documentatie van de werkelijkheid die hij in beeld brengt. Daarbij is het schijnbare documentatiemateriaal eigenlijk het ‘originele werk’ is.
