Paolini was een lid van de arte povera-beweging die in Italië ontstond en vooral in de jaren ’70 actief was. Begin jaren ’60 deed de kunstenaar onderzoek rond het nabootsen van de werkelijkheid binnen de schilderkunst. Hij interesseerde zich onder meer voor perspectieftekenen: een mogelijkheid om binnen het platte vlak van het schilderdoek driedimensionale ruimte op te roepen. Op zijn witte schilderdoeken verschenen potloodlijnen die onder meer verwijzen naar de door schilders eeuwenlang gebruikte regels van de wetenschappelijke perspectief. Gaandeweg werden Paolini’s werken complexer, vormden de doeken ruimtelijke installaties aan de muur en kregen ze mythologische of kunsttheoretische titels.
