Het oeuvre van schilder, schrijver en dichter Henri Michaux wordt doorgaans in verband gebracht met de informele kunst. Dat is een verzamelnaam voor naoorlogse abstracte kunststromingen waarin kunstenaars hun ‘pure’, intuïtieve en spontane creatieve impulsen opzochten en aanwendden. Tijdens zijn reizen door Azië maakte Michaux kennis met de oosterse cultuur en ontstond zijn interesse voor kalligrafie en zijn voorliefde voor Oost-Indische inkt. Om in beeld te brengen wat in taal onmogelijk te zeggen was, begon de dichter te schilderen. Een doorbraak kwam er toen hij in 1948 – enkele jaren na het tragische overlijden van zijn echtgenote – zijn toevlucht zocht in hallucinogene middelen. In 1978 kreeg Henri Michaux prestigieuze overzichtstentoonstellingen in het Centre Georges Pompidou in Parijs en het Solomon R. Guggenheim Museum in New York.
