De delicate werken van Joana Escoval lijken overblijfselen uit het pre-industriële verleden of voorwerpen uit de verre toekomst. Haar sculpturen van aardewerk en metaal en haar installaties met mos, veren, stenen, zeeschelpen en tropische bladeren vervagen de grens tussen cultuur en natuur. Geïnspireerd door natuurmotieven, alchemistische processen en culturen zoals die van de Amerikaanse Navajo, verwijzen haar creaties naar rituele voorwerpen en overgangsplaatsen. Ze gedragen zich als geleiders of energiestromen die vorm en inhoud, levende en dode materie, het concrete en het spirituele, en het zichtbare en het onzichtbare met elkaar vervlechten. In Escovals wereld staat niets vast en is alles met elkaar verweven en verbonden.
