Joe Scanlan is niet alleen schrijver en criticus maar ook installatiekunstenaar en bekleedt een unieke plaats in de conceptueel geïnspireerde postmoderne kunst. Begin jaren ’90 debuteert hij in Amerika. Enkele jaren later breekt hij ook internationaal, voornamelijk in Europa, door. Scanlans werk neemt zeer diverse vormen aan, van sculptuur en design, over publicaties tot de creatie van fictieve personages.
Veel van Scanlans werken bevatten spitsvondigheden, waarmee hij systemen zoals sociologie en economie maar evenzeer kunst ter discussie stelt. Zijn objecten en installaties – die hij ‘producten’ noemt – kunnen worden omschreven als ‘hypothetisch nuttig’. Op het eerste zicht lijkt hij voor zijn ‘producten’ duidelijk geïnspireerd te zijn door alledaagse, functionele voorwerpen. Maar wat ontbreekt is net de efficiënte realisatie van hun functie.
In de woorden van de kunstenaar: “In sommige opzichten vind ik ondernemerschap dynamischer maar ook geduldiger dan kunst. Kunst lijkt vandaag vooral elkaar snel opvolgende cycli van kunstbeurzen achterna te hollen. Maar zelfs de meest conservatieve durfkapitalist geeft een idee vijf jaar de tijd om te slagen. Kapitalisme biedt dus meer dan kunst ruimte aan risico, onvoorziene omstandigheden en verlies.” Scanlan benadrukt en bevraagt de economische druk op kunst, en dit met een economische strategie in plaats van een artistieke.
