“Het is maar een schilderij”. Zelfrelativering en ironie waren Joris Ghekiere niet vreemd. Maar met zijn levenslange onderzoek naar de mogelijkheden van de schilderkunst en de status van het beeld in onze maatschappij was het de kunstenaar wel ernst. Met zijn virtuoze schilderstijl en materiaalbeheersing leidde Ghekiere ons graag om de tuin. Want zijn beelden zijn doorgaans volkomen artificieel en bevatten vaak een ‘foute’ interpretatie van klassieke schoonheidsidealen. In deze pseudo-esthetica vormen motieven een rode draad: van planten, cam-girls en volksdansen tot abstracte patronen. Ook het belang van de authenticiteit van zijn technisch meesterschap bevroeg Ghekiere kritisch door radicaal te experimenteren met materiaal en werkmethode.
