Karin Hanssen speelde begin jaren ‘90 een belangrijke rol in de heropwaardering van de schilderkunst. Ze baseert haar schilderijen op foto- en filmmateriaal uit de jaren ’50 en ‘60 en verwerkt er geregeld kunsthistorische verwijzingen in. Deze ‘recyclage’ van beelden omschrijft Hanssen als ‘flashback’. Haar beelden lijken direct herkenbaar maar blijven anoniem, omdat de ontstaansgeschiedenis van de bronbeelden verloren ging. De interpretatie van Hanssens werk wordt bemoeilijkt door haar neutrale schilderwijze en doordat de personages ongeïdentificeerd blijven, de landschappen onbestemd en de tijd onbepaald.
