De sculpturen van Nina Canell zijn allesbehalve statisch of afgewerkt. Ze verkennen het beweeglijke en onuitputtelijke potentieel van de materialen waaruit ze zijn gemaakt. Canells beeldend universum bestaat uit combinaties van concrete voorwerpen en immateriële substanties, doorgaans in de hoedanigheid van onzichtbare energetische krachten. Haar sculpturen verkleuren, evolueren en/of worden beweeglijk onder invloed van processen zoals verhitting, verdamping, elektrische impulsen, magnetisme en blootstelling aan temperatuur- of vochtschommelingen. Het werk van Canell wordt vaak omschreven als een vorm van hedendaagse alchemie. Esthetisch sluit het aan bij de arte povera, het minimalisme en de pseudo-wetenschappelijke experimenteerlust van kunstenaars zoals Marcel Duchamp.
