“De traditionele middelen zijn uitgeput. Er is geen andere reactie mogelijk dan de afschaffing van het schilderij.” Deze woorden uit 1960 komen uit het eerste ‘Manifeste du Nouveau Réalisme’, geschreven door kunstcriticus Pierre Restany. De Franse kunstenaar Raymond Hains was – naast onder meer Yves Klein en Daniel Spoerri – een van de elf ondertekenaars. De ‘nieuwe realisten’ zagen de wereld als een schilderij. Zo sneed Hains sinds 1957 over elkaar gekleefde affiches uit het straatbeeld weg, ontdeed ze in zijn atelier van hun communicatieve functie en presenteerde de composities die overbleven in een artistieke context. Hij maakte geen collages, maar zogenaamde ‘décollages’. Met zijn uitvergrote versies van onder meer luciferdoosjes flirtte Hains in de late jaren ‘60 een tijdlang met de Pop Art. In 1997 werd zijn oeuvre gelauwerd met de Kurt Schwitters-prijs.
