Bilder von Feldmann

Hans-Peter Feldmann


s.d.
fotokopie en aquarel op papier
(6x) h. 42 cm x b. 30 cm, (6x) h. 30 cm x b. 42 cm
1979 aankoop
NL – In 1968 stopt Hans-Peter Feldmann met schilderen omdat fotografie hem beter geschikt lijkt om de kernthematiek van zijn oeuvre, de vervangbaarheid en relativiteit van beelden, uit te drukken. Volgens de kunstenaar is fotografie sinds Walter Benjamins essay ‘Het kunstwerk in het tijdperk van zijn technische reproduceerbaarheid’ (1936) het meest relevante medium. Foto’s kunnen eindeloos worden gereproduceerd en er is geen verschil tussen origineel en kopie. Dat Feldmann via foto’s (gereproduceerde beelden) de informatieve kwaliteit en de echtheidswaarde van fotografie (een reproduceerbaar medium) in twijfel trekt, is daarbij cruciaal. Hij gaat na welke maatschappelijke betekenis fotografie heeft, en, meer algemeen, beelden hebben. Om de betekenis van de ‘Bilder von Feldmann’ te vatten, is de kijkervaring belangrijk. Foto’s van idyllische landschappen, portretten en stillevens refereren aan klassieke schildergenres, maar wijzen ons ook op het kitscherige en stereotiepe ervan. De korrel in Feldmanns foto’s verstoort hun beeldscherpte maar benadrukt ook dat het om reproducties gaat. Ondanks deze visuele ruis blijven de kunstenaars beelden esthetisch.
ENG – In 1968 Hans-Peter Feldmann stopped painting because he found that photography was better suited to the expression of the core theme of his work: the replaceability and relative nature of images. In his view, photography had been the most relevant medium ever since publication of Walter Benjamin’s essay ‘The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction’ (1936). Photos can be reproduced endlessly and there is no difference between original and copy. What is crucial here is that Feldmann casts doubt on the informative nature and reality value of photography (a reproducible medium) by means of photos (reproduced images). He examines the social significance of photography and, more generally, of images. The viewing experience is an important element in grasping the meaning of ‘Bilder von Feldmann’. Photos of idyllic landscapes, portraits and still-lifes refer to classic painting genres, but also point out to us their kitsch and stereotypical aspect. The grain of Feldmann’s photos is a hindrance to the sharpness of the images, but it also emphasises the fact that they are reproductions. Despite this visual interference, the artist’s images remain aesthetic.
FR – En 1968, Hans-Peter Feldmann a arrêté la peinture parce que la photographie lui a semblé plus appropriée pour exprimer la thématique clé de son œuvre, la substituabilité et la relativité des images. Selon l’artiste, la photographie est le médium le plus pertinent depuis l’essai ‘L’œuvre d’art à l’époque de sa reproductibilité technique’ (1936) de Walter Benjamin. Les photos peuvent être reproduites à l’infini et il n’y a pas de différence entre l’original et la copie. Dans ce contexte, il est crucial que Feldmann remette en doute la qualité informative et la valeur réelle de la photographie (un médium reproductible) via des photos (des images reproduites). Il vérifie quelle est la signification sociétale de la photographie et, plus généralement, des images. Afin de capter la signification de ‘Bilder von Feldmann’, l’expérience visuelle est importante. Des photos de paysages idylliques, des portraits et des natures mortes réfèrent à des genres imagés classiques, mais nous renvoient aussi vers leur côté kitsch et stéréotypé. Le grain des photos de Feldmann dérange la netteté de l’image, mais souligne également qu’il s’agit de reproductions. Malgré ce bruit visuel, les images de l’artiste restent esthétiques.
Collectienummer : 568

Kunstwerken Hans-Peter Feldmann


Word Vriend van S.M.A.K.
made by