Liliane Vertessen laat zich vanaf de jaren zeventig opmerken door haar geënsceneerde zelfportretten waarvoor ze in de huid kruipt van verschillende fictieve personages. Doorgaans schaars gekleed en in een uitdagende pose speelt ze uiteenlopende vrouwentypes (vamp, lolita, diva, dominatrice…), zoals die worden opgevoerd in de film- en reclamewereld. Uit haar foto’s spreekt geen slachtofferschap, maar eerder empowerment en zelfbewustzijn. Vertessen combineert haar foto’s met felle neonlichten, spiegels en sensuele accessoires, zoals glitter, pluche, paille en veren. Daarmee roept ze de fantasmagorie op van stripclubs en bordelen, waar haar blik die van de toeschouwer kruist in een eindeloze vortex van verleiding en verlangen, exhibitionisme en voyeurisme. Soms gebruikt Vertessen haar foto’s ook in grotere, ruimtelijke installaties, zoals in Motel Corona – On Bed (One & Two) – In Bed (1994), waarnaar deze tentoonstelling is vernoemd.
